பட்டாம்பூச்சி விளைவு

“நீ எதையோ செய்து விட்டு போ… எனக்கு அதுபற்றி கவலையில்லை. ஆனால், இனிமேல் உனக்காக பத்து டாலர் கூட செலவழிக்க மாட்டேன்” அப்பா தனது முடிவை சொல்லி விட்டார். இனிமேல் அவரிடம் பேசி பலனில்லை. அவருக்கு இயல்பாகவே மோட்டார் சைக்கிள் மீதும் விமானம் மீதும் பெரிய ஆர்வமோ அக்கறையோ இருந்தது இல்லை. எனவே இது அவரிடமிருந்து எதிர்ப்பார்த்த பதில்தான்.

அம்மா பொறுமைசாலி. மகனின் குணமறிந்த குணவதி. எதற்கும் பிடிகொடுக்காத கணவனைக் கட்டிக் கொண்டு, இத்தனை காலமும் தனது சோகத்தையும் கவலையையும் மறைத்துக் கொண்டு வாழத் தெரிந்தவள். “உனக்கு விமானம் ஓட்ட வரும். கவலைப்படாதே. நீ நிச்சயம் பெரிய விமானியாக வருவாய்” என்று ஆசிர்வதித்து அனுப்பினாள்.

முதல் முறையாக தனது லட்சியத்தை நோக்கி தனியொருவனாக தனது வீட்டை, சொந்த ஊரை விட்டு போகப் போகிறான். பிறந்ததிலிருந்து அவன் தனது சொந்த மாநிலத்தை விட்டு வேறெங்கும் போனதில்லை. ராணுவ பயிற்சி முகாம் செல்லும் பேருந்தில் ஏறி அமர்ந்தான். பேருந்து நகரத் தொடங்கியதும் ஜன்னலில் காட்சிகள் ஓடத் தொடங்கின. அதோடு சேர்ந்து அவன் எண்ணங்களும் ஓடியது.

சிறு வயதில் மிருகக்காட்சி சாலையில் பயந்து பயந்து எட்டிப் பார்த்த சிங்கத்தை விடவும் அவனுக்கு தினசரி கண்முன் பறக்கின்ற சிட்டுக் குருவி பிடித்திருந்தது. சிங்கம் வலிமையானதுதான். ஆனால் அதுவும் மனிதர்களைப் போல தரையில் நடக்கின்றன. ஆனால் பறவைகள் அப்படியல்ல, பறவைகளுக்கு வானமே உலகம். கோடு போட்டு பிரிக்கப்பட்ட எல்லைகளோ, யாருக்கும் கட்டுப்பட வேண்டிய அவசியமோ பறவைகளுக்கு இல்லை. பறவைகள் சுதந்திரமானவை, அவைகளின் சிறகுகள் யாரும் தொட முடியாத உயரத்தில் சிறகடிக்கின்றன.

எத்தனையோ முறை தனது பள்ளி மரக் கிளைகளில் ஓய்வெடுக்கும் குருவிகளை பிடிக்க முயற்சி செய்திருக்கிறான். அவை பிடிப்பட்டதே இல்லை. கண்ணிமைக்கும் நேரத்தில் அங்கிருந்து பறந்து விடுகின்றன. பறவை சிறகடித்து பறப்பதுதான் எவ்வளவு அழகாக இருக்கிறது? இடம் – வலம் – மேலே – கீழே என்று எல்லா திசைகளும் அவைகளுக்கு பறக்க ஏதுவானவை. எவ்வளவு உயரத்தில் இருந்தாலும்.. தரையில் நின்றுக் கொண்டிருந்தாலும் சரி.. விர்ரென்று அவை சிறகடித்து பறக்கும்போது உலகமே அதன் காலடியில் வீழ்ந்து கிடப்பதாக அவனுக்கு தோன்றும்.

அந்த சுதந்திரம் நமக்கும் வாய்க்க வேண்டுமென்றால் நிச்சயம் விமானியாக வேண்டும். யாருமற்ற பரந்த வெளியில், இந்த உலகத்து மக்களெல்லாம் எறும்புகளாக தெரிகின்ற உயரத்தில் பஞ்சு போல பறப்பதென்பது எவ்வளவு பெரிய சுதந்திரம்? ஆனால் நிச்சயம் பயணிகள் ஏற்றிச் செல்லும் விமானியாகக் கூடாது. ராணுவ விமானியாக வேண்டும். தாக்க வரும் எதிரியின் துப்பாக்கி தோட்டாக்களுக்கு நடுவே ஊடுருவி பறப்பதுதான் எவ்வளவு பெரிய சாகசம்?

ஒரு குருவியைப் போல மேலிருந்து கீழாக, கீழிலிருந்து மேலாக பறப்பதெல்லாம் போர் விமானிக்கு மட்டுமே சாத்தியமான விளையாட்டுகள். அந்தரத்தில் நாம் நிகழ்த்துக்கின்ற சித்து வேலைகளைக் கண்டு கீழே இருப்பவர்களுக்கு ஒருவித கிறக்கம் வர வேண்டும். இவன் போல் யாரென்று ஊர் சொல்ல வேண்டும்.

சிறுவயதில் ஒருமுறை விமானத்தில் பறந்தபடியே சாக்லெட்டுகளை கார் ரேஸ் பார்க்க வந்த ரசிகர்கள் மீது தூவுகின்ற ஒரு விளம்பர யுக்திக்காக அவன் விமானத்தில் பறக்க வேண்டியிருந்தது. அந்த நாள்தான் விமானத்தின் மீதான அவனது காதலை மேலும் வளரச் செய்தது.

நான் இந்த உலகம் எப்போதும் நினைவுக்கூறும் விமானியாக வேண்டும். அதுதான் என் லட்சியம். அதுவே என் இலக்கு. அதுவரை கண் அயரக்கூடாது. பயிற்சி களத்தில் எந்தவொரு சவாலையும் சந்திக்க தயாராகவே இருக்கிறேன். என்னுடைய கனவைத் தொடும் நாள் வெகு தூரத்தில் இல்லை…

0000000000000000000000000

ஜெர்மனி தள்ளாடிக் கொண்டிருக்கிறது. நாம் பெரிய ஆள் என்று காட்டிக் கொள்ளவும் இப்படியொரு தாக்குதல் தேவைப்படுகிறது. அதேசமயம் அத்தியாவசிய மூலப்பொருட்களும் எண்ணைய்யும் இப்போதைய நமது அவசர தேவைகள். இந்த இரண்டு வளங்கள் மிகுந்த பகுதிகளான கிழக்கிந்திய தீவுகளையும் தென்கிழக்கு ஆசியாவையும் நாம் உடனே கைப்பற்ற வேண்டும்.

ஆசியாவில் நமது சந்தையை திட்டமிட்டு அழித்து வரும் குள்ளநரித்தனத்துக்கு சாவு மணி அடிக்க வேண்டும். கிழக்கிந்திய தீவுகளையும் தென்கிழக்கு ஆசியாவையும் நம் வசப்படுத்துவதற்கு ஏதுவாக தெற்கு பசிபிக் முழுவதும் மையம் கொண்டிருக்கும் நம் படைகளின் இருப்பை நிலை நிறுத்தவும் இதைச் செய்தே ஆக வேண்டும். எனதருமை வீரர்களே… நாம் இப்போது கை வைக்கப் போவது சாதாரண நாட்டின் மீது அல்ல. அசுர பலம் கொண்ட நாடு. நாடுகளுக்கிடையிலான போரை சாதூரியமாகப் பயன்படுத்தி மூட்டை மூட்டையாய் பணத்தை கஜானாவில் பத்திரமாக நிரப்பிக் கொண்டிருக்கும் நாடு.

இந்த தாக்குதல் மட்டும் பிசுபிசுத்து போனால் பின் விளைவுகள் மிகப் பெரிய அளவில் இருக்கும். நிச்சயம் இதுவொரு சூதாட்டம்தான். ஆனால், வேறு வழியில்லை ஆடித்தான் பார்க்க வேண்டும். ம்… புறப்படுங்கள்” ராணுவ ஜெனரல் டோஜோ பேச்சில் அவசரம் தெரிந்தது. அதைவிட முக்கியமாக திட்டமிட்ட காரியத்தை தனது போர் விமானப் படை கச்சிதமாக முடித்து வர வேண்டும் என்ற கவலையும் கூடவே இருந்தது.

ராணுவ ஜெனரல் டோஜோ விரும்பியது போலவே பேர்ல் ஹார்பர் தாக்கப்பட்டது.

0000000000000000000000000

அமெரிக்க அதிபர் ரூஸ்வெல்ட் மரணத்திற்குப் பிறகு புதிய அதிபராக பதவியேற்றுக் கொண்ட ட்ரூமனுக்கு அதோடு தூக்கமும் போய்விட்டது. “ஜப்பான். என்ன மாதிரியான நாடு இது? ஏன் இப்படி பிடிவாதமாக இருக்கிறார்கள்? பேசாமல் சரணடைந்து விடலாமே… ஏன் தேவையில்லாமல் நிபந்தனை அது இதுவென இழுத்தடிக்கிறார்கள், ஆளானப்பட்ட ஜெர்மனியே வீழ்ந்து விட்டது. இவர்களுக்கென்ன?

முன்னாள் அதிபர் இறந்த அன்றைய தினமே புதிய அதிபராக பதவிக்கு வந்துவிட்டால் மட்டும் போதுமா? நம்முடைய பங்குக்கு ஏதாவது செய்ய வேண்டாமா? இப்படியே உட்கார்ந்து கொண்டு வேடிக்கை பார்த்துக் கொண்டிருந்தால் ரஷ்யா ஜப்பானை விழுங்கி ஏப்பம் விட்டுவிடும் போலிருக்கிறதே.. இது நம்முடைய இமேஜை அமெரிக்க மக்களிடையே சிதைத்து சின்னா பின்னமாக்கிவிடுமே…

என்ன ஆள் இவர்… 4 ஆண்டுகளாக தொடர்ந்து மல்லுக்கட்டி வரும் ஜப்பானை அடக்க முடியாத வெத்துவேட்டாக இருக்கிறாரே என்று யாரும் சொல்லி விடக்கூடாது அல்லவா? என்னுடைய பெயரை உலகம் மறக்காதிருக்கவும் உறவாடிக் கொண்டே நம்மோடு பனிப்போரில் ஈடுபட்டு வரும் ரஷ்யாவுக்கு பாடம் கற்றுக் கொடுக்கவும் உலகமே அலறுகின்ற வகையில் பெரிதாக ஏதாவதொன்றை செய்தே ஆக வேண்டும்” என்ற ஒரு உறுதியான முடிவெடுத்த பிறகே அதிபர் ட்ரூமனுக்கு தூக்கம் வந்தது.

அதிபரின் விருப்பத்தை பூர்த்தி செய்யும் வகையில் செயலாளர் ஹென்றி சிதிம்சனும் ஜெனரல் க்ரோவ்சும் பிரதமர் ட்ரூமனுக்கு விஞ்ஞானிகள் புதிதாக கண்டுபிடித்துள்ள வெடிகுண்டு பற்றி விளக்கமளித்தார்கள். குறிப்பாக ஜப்பான்தான் அந்த வெடிகுண்டை சோதித்து பார்ப்பதற்கு தேர்வு செய்யப்பட்ட இடமாக இருந்தது என்றும் சொன்னார்கள்.

அமெரிக்க விஞ்ஞானிகள் தீவிர ஆலோசனையில் இருந்தார்கள். எங்கே அடிக்கலாம்?

டாக்டர் ஸ்டேர்ன்ஸ் 4 இடங்களை தேர்வு செய்து கொடுத்தார்.

கியோதோ, ஹிரோஷிமா, யோகோஹாமா, கோகுரா. கடைசியில் ஹிரோஷிமாவையும் கியோதோவுக்கு பதிலாக நாகாசாகியையும் தேர்வு செய்தார்கள்.

0000000000000000000000000

உலகம் வியக்கும் போர் விமானியாக வேண்டும் என்ற கனவோடு வந்த எனக்கு, ராணுவத்தில் வெடிகுண்டுகளைச் சுமந்து சென்று எதிரிகளை தாக்கியழிக்கும் விமானப்படை பிரிவில் வேலை கிடைத்தது நிச்சயம் தற்செயலாக நடந்த விஷயமல்ல. கரணம் தப்பினால் மரணம் நிகழ்ந்துவிடும் விளையாட்டுதான். ஆனால் நான் விரும்பி வந்ததும் இது போன்றதொரு அனுபவத்தை தேடித்தான் என்பதால் மரணம் எனக்கொரு பிரச்னையாக தோன்றியதில்லை.

எல்லாவிதமான போர் விமானங்களையும் கையாளும் திறமை எனக்கிருந்தது. புதிதாக உருவாக்கப்படும் போர் விமானத்தை என்னையே பரிசோதித்து பார்க்கச் சொல்லி எனது மேலதிகாரிகள் கேட்டுக் கொள்வது வழக்கம். குறிப்பாக குண்டுகள் வீசி எதிரிகளை தாக்கியழிக்கும் எந்தவொரு விமானமும் நான் பரிசோதிக்காமல் போரில் பங்கு பெற்றதில்லை.

அன்றும் அப்படிதான், புதிய பி-29 வகை குண்டுவீச்சு விமானத்தை அந்தரத்தில் பரிசோதித்து விட்டு கீழிறங்கிய சமயத்தில் என்னை சந்திக்க ஒருவர் வந்தார். “கொலரடா ஸ்பிரிங் தளத்திற்கு நாளை காலை 9 மணிக்குள் வேண்டிய துணிமணிகள், பி-4 பேக் எடுத்துக் கொண்டு வந்து விட வேண்டும். இனி பி-29 பயிற்சிக் களத்தில் வேலையில்லை” என்று அவர் சொன்னார்.

மறுநாள் சொன்ன நேரத்திற்கு கொலரடா ஸ்பிரிங் சென்றபோது, கொலம்பியா பல்கலைகழக அணுவாயுத பேராசிரியர் டாக்டர் நோர்மன் ராம்சே என்னைச் சந்தித்தார். ‘சில ஆண்டுகளாக நாங்கள் மான்ஹாட்டன் புரொஜெக்ட் என்ற பெயரில் அணுவாயுத குண்டு தயாரிக்கும் முயற்சியில் ஈடுபட்டு வந்தோம். அது பூர்த்தியாகி விட்டது. அதனால் அதை ஒரு விமானத்தில் பொருத்தி பரீட்சித்து பார்க்க விரும்புகிறோம். விமானப்படை தளபதி அர்னால்ட் கொடுத்த 3 பேர் அடங்கிய பெயர்ப் பட்டியலில் உங்களது பெயரும் இருந்தது. அதனால் உங்களை இந்த பரிசோதனைக்கு பயன்படுத்திக் கொள்ள விரும்புகிறோம்” என்று சொன்னார்.

அணுவாயுதம் என்றால் கிலோ என்ன விலை என்று கேட்கின்ற அறிவுதான் அப்போது எனக்கு இருந்தது. மற்றபடி ஏதோவொரு பெரிய காரியத்தை செய்து முடிக்க அமெரிக்க அரசு என்னை நாடி வந்திருக்கிறது என்ற செய்தியே எனக்கு பெரிய மகிழ்ச்சியை தரக்கூடிய விஷயமாக இருந்ததால், மற்ற எதைப்பற்றியும் சிந்திக்கின்ற ஆவல் எனக்கு ஏற்படவில்லை.

0000000000000000000000000

“ஸ்டாலினிடம் விஷயத்தை சொல்லி விடலாம் என்று நினைக்கிறேன். என்ன நினைக்கிறீர்கள்?” இங்கிலாந்து பிரதமர் வின்ஸ்டன் சர்ச்சிலிடம் கேட்டார் அமெரிக்க அதிபர்.

“அவரது கருத்தையும் அறிந்து கொள்வது நல்லதுதான். எதற்கும் ஒரு வார்த்தை சொல்லி விடுங்கள்” என்றார் சர்ச்சில்.

“ஜப்பான் சரணடைவது போல தெரியவில்லை. அவர்களோடு பேச்சு வார்த்தை நடத்திக் கொண்டிருப்பதெல்லாம் வீண் வேலை. நாங்கள் புதிய தொழில்நுட்பத்தைக் கொண்டு வெடிகுண்டு ஒன்றை தயாரித்து இருக்கிறோம். அதை ஜப்பான் மீது போடவிருக்கிறோம்” என்று பட்டும் படாமலும் விஷயத்தை ரஷ்ய அதிபர் ஸ்டாலினிடம் சொன்னார் ட்ரூமன்.

மெல்லிய புன்னகை – சிறு தலையாட்டல் – ஒருரிரு வார்த்தைகள் – சம்பிரதாயமான கைக்குலுக்கலோடு ட்ரூமனுடனான அந்த பேச்சு வார்த்தையை முடித்துக் கொண்டார் ஸ்டாலின்.

“நான் சொன்னது ஸ்டாலினுக்கு புரிந்தது போலவே தெரியவில்லை.” என்று சர்ச்சிலிடம் கவலை தெரிவித்தபடி அங்கிருந்து கிளம்பினார் ட்ரூமன்.

நாடு திரும்பியதும், ரகசியமாக அணு ஆய்வில் ஈடுபட்டு வரும் தனது நாட்டு விஞ்ஞானிகளுக்கு “சற்று துரிதமாக செயல்படுங்கள்” என்று அவசர குறிப்பு ஒன்றை அனுப்பி வைத்த பிறகே உறங்கப் போனார் ஸ்டாலின்.

அமெரிக்காவின் தாக்குதல் திட்டத்தை அறிந்து கொண்ட அறிவியல் மேதை ஆல்பர்ட் ஐன்ஸ்டைன், புதிய அணுகுண்டை ஜப்பான் மீது பிரயோகிக்க வேண்டாம் என்று அதிபர் ட்ரூமனைக் கேட்டுக் கொண்டார். “கிடைத்திருக்கின்ற வாய்ப்பை பயன்படுத்தி அணுசக்தியின் பலத்தை நிரூபித்து காட்டாவிட்டால் மேற்கொண்டு காங்கிரஸ் சபையிடம் எப்படி அணுசக்தி ஆராய்ச்சிக்கென ஒதுக்கீடு கேட்க முடியும்?. ஏற்கனவே மான்ஹாட்டன் புரொஜெக்ட்கென பல கோடி வெள்ளியை மானியமான பெற்றிருப்பதை மறந்து விட்டீர்களா? ” என்று கவலைப்பட்டார் பிரதமரின் சிறப்பு உதவியாளர் பயர்ன்ஸ்.

“சரி, முடித்து விடலாம்” என்றார் ட்ரூமன்.

000000000000000000000000

“ஜப்பான் ஹிரோஷிமாவில் ஒரு குண்டு வீச வேண்டும். அதன் எடை 20 ஆயிரம் டன். குண்டை வீசியவுடன் உடனடியாக 159 டிகிரி வளைந்து திரும்பி விடுங்கள். இது உங்களை குண்டு வெடிப்பின் பாதிப்பிலிருந்து தற்காத்துக் கொள்ள உதவும்” என்று டாக்டர் ராம்சே சொன்னபோது, எனக்கு 2 விஷயங்கள் புரிந்தன. ஒன்று, இந்த 20 ஆயிரம் டன் என்பது ஜரோப்பிய போரில் அமெரிக்க விமானப்படை வீசிய மொத்த குண்டுகளின் எடையைவிட அதிகம். அப்படியென்றால் ஜப்பானில் வீசப்படவிருக்கும் குண்டு நிச்சயம் சக்தி வாய்ந்த குண்டாகவே இருக்க வேண்டும்.

இரண்டாவது, குண்டை வீசியவுடனேயே விமானத்தை 159 டிகிரி வளைந்து திரும்புவதென்பது லேசுபட்ட விஷயமல்ல. காரணம் குண்டை வீசியவுடன் 1500 அடி உயரத்திலேயே அது வெடித்து விடும் வாய்ப்புகளே அதிகம். தேர்ந்த விமானிகள் யாவரும் ஒப்புக்கொள்ளும் விஷயம் இது. அப்படியென்றால் 159 டிகிரியில் விமானத்தை வளைத்து திருப்புவதற்கு எனக்கு 40-42 வினாடிகள் மட்டுமே எஞ்சியிருக்கும். ஆகவே கடுமையான பயிற்சி எடுக்காவிட்டால் என்னால் குண்டை வீசிவிட்டு அங்கிருந்து தப்பித்து வர முடியாது.

என் திறமைக்கு விடப்பட்ட சவாலாகவே நான் இதைக் கருதினேன். வேகமும் காற்றழுத்தமும் விமானத்தின் இலக்கை திசை திருப்பலாம். கொஞ்சம் அசந்தாலும் விமானத்தின் வால் பகுதி உடைந்து விடும் வாய்ப்பும் இருக்கிறது. நான் காத்திருந்த தருணம் இதுதான். என்னை உலகுக்கு நிரூபிக்க எனக்கு கிடைத்த ஒரு அரிய வாய்;ப்பு. நிச்சயம் இதை நழுவ விடக்கூடாது.

தகவல் சொல்லப்பட்ட நாள்முதல் 25 ஆயிரம் அடி உயரத்தில், குண்டை வீசிவிட்டு 159 டிகிரியில் விமானத்தை வளைத்து திருப்புவதற்கு நான் தீவிர பயிற்சி எடுக்கத் தொடங்கினேன். சில நாட்களிலேயே என்னால் 40 வினாடிகளில் விமானத்தை 159 டிகிரியில் வளைத்து திருப்ப முடிந்தது.

நான் தயாரானதும் சிறப்பு குண்டை தூக்கிச் செல்வதற்கு ஏதுவாக விமானத்தின் பாகங்கள் புதிதாக வடிவமைக்கப்பட்டன. ஏற்கனவே இருந்ததைவிட சக்தி வாய்ந்த இயந்திரம் அதற்கு பொருத்தப்பட்டது. குண்டு வீசுவதற்கு வசதியாக அடிப்பாகத்தில் சிறப்பு கதவு ஒன்றும் செய்யப்பட்டது. எல்லாம் தயாராகியதும், அந்த விமானத்துக்கு செல்லமாக “எனோலா கே” என்று என் தாயாரின் பெயரை சூட்டினேன்.

ஜப்பானில் இருந்து 1500 மைல் தொலைவில் இருந்த மரியானாஸ் தீவிலிருந்து நாங்கள் கிளம்பினோம். ஏற்கனவே இரண்டு விமானங்கள் வானிலை மற்றும் அங்கிருக்கும் சூழலை சரி பார்க்க எங்களுக்கு முன்னரே கிளம்பி போயிருந்தன. எல்லாம் சரியாக இருக்கிறது என்ற தகவல் கிடைத்ததும் நான் கிளம்பினேன்.

நாங்கள் குண்டு வீசுவதற்கு திட்டமிட்டிருந்த இடத்தை நெருங்கியதும், உடனடியாக குண்டை வீசிவிட்டு அங்கிருந்து வளைந்து விட்டோம். ஆனால் கொஞ்ச தூரம் தள்ளி வந்த பின்புதான் அந்த குண்டின் வீரியத்தை உணர முடிந்தது. ஊதாவும் பழுப்பும் கலந்த வர்ணத்தில் ஒரு பெரிய புகை மண்டலம் சுமார் 40,000 ஆயிரம் அடிக்கு எழும்பியது. சற்று முன் கண்களுக்கு தெரிந்த நகரத்தை லாவா குழம்புபோல ஏதோ ஒன்று மறைத்திருந்தது. நெருப்பையும் புகையையும் தவிர வேறு எதையும் என்னால் பார்க்க முடியவில்லை.

ஏதோ ஒரு பெரிய பயங்கரமான காரியத்தை செய்து விட்டு வந்திருக்கிறேன் என்பது மட்டும் புரிந்தது. ஆனால் அது குறித்து நான் கவலைப்பட்டுக் கொண்டிருக்க நேரமில்லை. எவ்வளவு விரைவாக முடியுமோ.. அவ்வளவு விரைவில் நான் எனது விமான தளத்திற்கு திரும்பி விட வேண்டும் என உத்தரவு போடப்பட்டிருந்தது.

உலகின் முதல் அணுகுண்டை வீசிய விமானி என்று என் பெயரை சரித்திரம் எழுதி வைத்திருப்பது எனக்குத் தெரியும். பலரும் என்னை ஈவு இரக்கமற்ற மனிதன் என்று நினைக்கிறார்கள். என் வாழ்நாள் முழுவதும் அமெரிக்க ராணுவத்தின் போர் விமானியாக பணியாற்ற வேண்டும் என்றுதான் கனவு கண்டேன். என் 29வது வயதில் எனது நாட்டின் நலனுக்காகவே நான் இந்தச் செயலை செய்ய வேண்டியிருந்தது.

அந்தத் தாக்குதலில் பொதுமக்கள் பலர் இறந்து போனது உண்மைதான். ஆனால் எதையும் நான் விரும்பி செய்யவில்லை. சொல்லப் போனால், அது என்ன வகையான விளைவுகளை ஏற்படுத்தும் குண்டு என்பது கூட எனக்கு அப்போது தெரியாது. தலைமையின் உத்தரவுக்கு கட்டுப்பட்டவனே ராணுவ வீரன். நான் என் தலைமை வழங்கிய கட்டளையை மட்டுமே நிறைவேற்றினேன். எனவே, ஜப்பான் மீதான அந்தத் தாக்குதல் குறித்து என்னிடம் எந்தவித குற்ற உணர்ச்சியும் இல்லை.

நான் ஜப்பானுடனான போரை ஆரம்பித்து வைக்கவில்லை. ஆனால் அதை நான்தான் முடித்து வைத்தேன். ஒருவேளை என் தந்தை விரும்பியதுபோல நான் ஒரு மருத்துவராகி இருந்தாலோ ஜப்பான் பேர்ல் ஹார்பரை தாக்காமல் இருந்திருந்தாலோ அல்லது அமெரிக்கா ‘மான்ஹாட்டன் புரோஜெக்டில்” ஈடுபடாமல் இருந்திருந்தாலோ ஹிரோஷிமா மீது அணுகுண்டு தாக்குதல் நடந்திருக்காது. ஆனால் எல்லாமே நடக்க வேண்டும் என்று விதிக்கப்பட்டவை. நடந்து விட்டது.

அறிந்ததும் – புரிந்ததும்…

நான் என்பது
ஆன்மா
என்று மதம்
சொல்கிறது…

நான் என்பது
உடல் என்று
என் பெயர் சொல்கிறது…

நான் என்பது
ஒன்றுமில்லை…
என்று எனக்குத்
தெரிந்தேயிருக்கிறது…

காரணம்…

நான் விரும்பாமல்தான்
என் பிறப்பே
நிகழ்ந்திருக்கிறது…!

இந்து அறவாரியத் தலைவர் பதவிக்கு சீனரா?

மலேசிய இந்து அறவாரியத் தலைவராக ஓர் சீனரை நியமினம் செய்து, மலேசிய இந்துக்களின் மனதில் ஓர் அதிருப்தியை ஏற்படுத்தியுள்ளது தேசிய முன்னணி அரசு. மஇகாவை தனது கூட்டணியில் வைத்திருக்கும் நிலையில், தடாலடியாக ஒரு சீனரை இந்தப் பதவிக்கு நியமனம் செய்ய வேண்டிய அவசியம் என்ன? இதுதான் மலேசிய இந்துக்களின் கேள்வியாகும்.

தேர்தல் காலங்களில் மஇகா மட்டுமே மலேசிய இந்தியர்களை பிரதிநிதிக்கும் ஒரே இந்தியர் கட்சி என்று பிரசாரம் செய்த தேசிய முன்னணி, திடீரென கெராக்கான் கட்சித் தலைவர் மா சியு கியோங்கை இந்து அறவாரியத் தலைவராக நியமித்திருப்பது வேதனைக்குரியது மட்டுமல்ல வேடிக்கையானதும் கூட.

இந்து அறவாரியம் என்பது இந்து சமயம் சார்ந்த அமைப்பு. இதன் தலைவராக ஓர் இந்துவே நியமனம் செய்யப்பட்டிருக்க வேண்டும். மாறாக வேற்று மதத்தைச் சேர்ந்தவரை தலைவராக நியமனம் செய்துள்ள தேசிய முன்னணி அரசாங்கம் மலேசிய இந்துக்களுக்கு என்ன புரிய வைக்க முயற்சிக்கிறது என்பதுதான் விளங்கவில்லை. அதாவது இந்து அறவாரியத் தலைவராக செயல்பட மஇகாவில் திறமை வாய்ந்த இந்து தலைவர்களே இல்லை என்று தேசிய முன்னணி அரசு கருதுகிறதா?

நிறைய பேர் இதை ஒரு 1 மலேசியா கொள்கையின் வெளிப்பாடு என்று சொல்லி புளங்காகிதம் அடைகிறார்கள். நல்லது. அப்படியென்றால் ஓர் இந்துவை இஸ்லாமியத் துறை அறவாரியத் தலைவராக நியமனம் செய்து விட்டு இதைச் செய்திருக்க வேண்டும். அதுதானே 1 மலேசியா கொள்கையை உயர்த்திப் பிடிக்கும் செயலாக இருக்க முடியும்?

இது குறித்து கண்டனம் தெரிவித்த பினாங்கு துணை முதல்வர் பேராசிரியர் ராமசாமியை கெராக்கான் இளைஞர் பகுதி தலைவர் டான் ‘மலேசியர் என்ற உணர்வு இல்லாதவர்” என்று வசைபாடியுள்ளார். மேலும் பினாங்கு மாநில முதல்வர் லிம் குவாங் எங் சீனராக இருப்பதால், அவர் பினாங்கு மாநில சீன சமூகத்துக்கு மட்டும் பாடுபடுகிறார் என்று பொருள் கொள்ளலாமா? என்றும் திருவாய் மலர்ந்திருக்கிறார்.

இதை சிறுபிள்ளைதனமாக பேச்சு என்றுதான் சொல்ல வேண்டும். ஒரு மாநில முதல்வருக்கும் – ஒரு சமய அறவாரியத் தலைவருக்கும் உள்ள வேறுபாடு புரியாதவரெல்லாம் ஒரு கட்சியின் இளைஞர் பகுதி தலைவராக ஆக முடியும் என்பதற்கு டான் ஒரு நல்ல உதாரணம்.

மாநில முதல்வர் என்பவர் ஒரு மாநிலத்துக்கே பொறுப்பானவர். இந்து அறவாரியத் துறை என்பது இந்துக்களின் சமய நலன் சார்ந்த ஓர் அமைப்பு. இரண்டும் நிறைய வேறுபாடு உண்டு டான் அவர்களே… ஒரு விஷயத்தைப் பற்றி பேசுவதற்கு முன்பும் புரிந்துக் கொண்டு பேசுங்கள். எப்படி இப்படி ஒரு வேகாத முட்டைகளை எல்லாம் தலைவராக வைத்திருக்கிறார்கள்? ஆச்சரியம், ஆனால் உண்மை!

சீனரான டான் தன் இனத்தவரின் நியமனத்திற்கு வக்காலத்து வாங்குகிறார் என்றால் நமது விளையாட்டுத் துறை துணை அமைச்சரும் – மஇகா உதவித் தலைவருமான டத்தோ சரவணன், இந்து அறவாரியத் துறை முன்பு ஒரு மலாய் அமைச்சரின் கீழ் செயல்பட்டபோது இது குறித்து கேள்வி எழுப்பாதவர்கள், இப்போது இந்நியமனம் குறித்து கேள்வி எழுப்புவதன் அவசியம் என்ன? என்று கேட்டிருக்கிறார்.
டத்தோ சரவணன் அவர்களே, நீங்கள் ஒரு நல்ல தமிழ் ஆர்வலர். மேடையில் நல்ல தமிழ் பேசுகிறீர்கள். சமயத்தை போற்றி பாதுகாக்க வேண்டும் என்றும் சொல்கிறீர்கள். கோவில் கொடியவர்களின் கூடாரம் ஆகி விடக்கூடாது என்ற அக்கறையும் உங்களிடம் இருக்கிறது. எதிர்கால இந்திய சமுதாயம் தமிழ் படித்த சமூகமாக இருக்க வேண்டும் என்ற அக்கறையும் உங்களிடம் காணப்படுகிறது.

அப்படியிருக்கும் போது ஏற்கனவே இந்து அறவாரியத் தலைவராக ஒரு மலாய் அமைச்சர் செயல்பட்டிருப்பதை நீங்கள் அறிந்திருந்தும், இப்போது அதைத் தூக்கி சீனர் ஒருவருக்கு கொடுக்கப் போகிறார்கள் என்று தெரிந்தபோது நீங்கள் ஏன் அந்நியமனம் குறித்து கேள்வி எழுப்பவில்லை? குறைந்தபட்சம் உங்கள் மஇகா உறுப்பினர் யாராவது ஒருவருக்கு அதை பெற்றுத் தர நீங்கள் ஏன் முயற்சி எடுக்கவில்லை?

எல்லாவற்றையும் நாங்கள் பார்த்துக் கொள்கிறோம்.. கவனித்துக் கொள்கிறோம் என்றுதானே மேடை தோறும் சொல்கிறீர்கள்?

“உங்களுக்கொரு பிரச்னையா – மஇகா இருக்கிறது. உங்கள் குரலாக மஇகா இருக்கிறது. உங்களுக்காக மஇகா போராடுகிறது. உங்கள் தலைவர்கள் நாங்கள் இருக்கிறோம். மக்களோ எங்களை நம்புங்கள். நாங்கள் உங்களுக்காக போராடுகிறோம்” இப்படித்தானே காலங்காலமாக எங்களிடம் சொல்லி வாக்கு வேட்டையாடுகிறீர்கள்? அதை நம்பித்தானே ஓட்டு போடுகிறோம்?

அம்னோதான் ஏதோ அரசியல் லாபங்களுக்காக கெராக்கான் கட்சிக்கு இந்தப் பதவியை கொடுத்து அழகு பார்க்கிறது என்றால் அதையும் பெருந்தன்மையோடு ஏற்றுக் கொள்ளுங்கள் என்று நீங்களும் சொல்கிறீர்களே.. இது சரியா?

எங்கள் எல்லாருக்கும் முன்பாக நீங்களல்லவா இவ்விவகாரத்தில் எதிர்ப்பைக் காட்டியிருக்க வேண்டும்? மஇகாவில் தலைவர்கள் இல்லையா டத்தோஸ்ரீ? என்றல்லவா நீங்கள் பிரதமரை வினவியிருக்க வேண்டும்? குறைந்தபட்சம் இவரை பரிசீலியுங்கள் என்றாவது ஆலோசனை சொல்லியிருக்கலாமே?

இதுவே ஒரு சீன அறவாரியத்துக்கு ஒரு தமிழன் தலைவராக முடியுமென்றால் ஆக்கிக் காட்டுங்கள். நமது பிரதமரின் 1 மலேசியா கொள்கை இந்த பூமியெங்கும் நீக்கமற நிறைந்திருக்கிறது என்று ஒப்புக் கொள்கிறோம். அதையெல்லாம் விட்டுவிட்டு ஏதோ சமாளிக்க வேண்டும் என்பதற்காக காரணம் சொல்லாதீர்கள் டத்தோ சரவணன்.

நான் ஒன்றும் மதவாதியில்லை. ஆனால் இந்த நியமனம் தப்பாக இருக்கிறது. இதையெல்லாம்விட மலேசிய இந்து அறவாரியத்துக்கு தலைமையேற்க ஓர் இந்து தலைவருக்கு கூடவா அருகதையில்லை?

வெட்கக்கேடு!

நண்பேன்டா!

சில மனிதர்கள் விசித்திரமானவர்கள். அவர்களை நீங்கள் புரிந்துக் கொள்வது கடினம். எல்லாரும் ஓர் இலக்கை துரத்தி ஓடிக்கொண்டிருக்க, இவர்கள் மட்டும் சாதிக்கிறோமென பல இலக்குகளைத் துரத்திக் கொண்டிருப்பார்கள். அதில் எந்த இலக்கை நோக்கி போகிறோமென அவர்களுக்கே முழுமையாக தெரியாது என்பதுதான் இதிலுள்ள ப்யூட்டி. அப்படியொரு நபரை அண்மையில் சந்தித்தேன். நேரக்கூடாத விபத்துதான். சில சமயங்களில் “விதி வலியது”.

நீங்கள் எல்லாரும் எம்எல்எம் என்றழைக்கப்படும் மல்டி லெவல் மார்க்கெடிங் துறையைப் பற்றி கேள்விப்பட்டிருப்பீர்கள். மனித தொடர்புகளை சங்கிலிக் கோர்வையாக இணைப்பதன் வழி செயல்படும் துறை இது. உங்களது தொடர்புச் சங்கிலி எவ்வளவு நீளமோ அந்தளவுக்கு பெரிய லாபத்தை சம்பாதிக்கலாம். ஆனாலும் உங்களது கீழ்நிலைத் தொடர்பாளர்கள் அவர்கள் பங்குக்கு அந்த தொடர்ச்சியை பெருக்கிக் கொண்டே போக வேண்டும். அவர்கள் செயல்படாமல் நின்று விட்டால் ஓர் அளவுக்கு மேல் உங்களுக்கு அங்கே வளர்ச்சி இருக்காது. பொதுவாக பேசியே ஒரு பொருளை மார்க்கெட்டிங் செய்கிற துறை என்பதால், இந்த துறையில் பெரிய வளர்ச்சியை எட்டுவதற்கு பேச்சுத் திறன் ரொம்ப அவசியம். இப்படிதான் என்றில்லாமல் உங்களை நோக்கி வீசப்படுகின்ற சரமாரியான கேள்வி கணைகளை கூலாக டீல் செய்தாக வேண்டும்.

மலேசியாவில் மாதம் ஒருமுறை ஏதாவதொரு புதிய நிறுவனம் இப்படியொரு பொருளை அறிமுகப்படுத்திக் கொண்டே வருகிறது. இப்படிப்பட்ட நிறுவனங்களில் உறுப்பினராக பதிந்து, தன்னை அங்கே நிலைநாட்டிக் கொள்ள விரும்பிய ஒருவர்தான் நான் சந்தித்த அந்த மனிதர். இதுதான் என்றில்லை.. புதிதாக நீங்கள் ஒரு பொருளைக் காட்டி, இப்போதுதான் சந்தையில் அறிமுகமாகி இருக்கிறது என்று சொன்னால் போதும், உடனே அந்த நிறுவன முகவராக பதிந்து, நிறுவனத்தின் பொருள், தரம் மற்றும் அந்த நிறுவன மார்க்கெட்டிங் ப்ளான் வரை கரைத்துக் குடித்துவிடும் அளவுக்கு மும்முரமாக வேலையில் இறங்கிவிடும் ஆள் இவர்.

பலமுறை இவரைக் கண்டு ஓடியிருக்கிறேன். மனிதர் பிடியில் மாட்டினால், சிக்கி சீரழிவதை தவிர வேறு வழியே இல்லை என்பதை அனுபவத்தில் ஏற்கனவே உணர்ந்திருக்கிறேன். 5 மணி நேரத்திற்கும் குறைவாக அவர் பேசி நான் கேட்டதே இல்லை. ஒரு புள்ளியி;ல் ஆரம்பித்து உலகையே வலம் வந்துவிடும் அபாயகரமான மனிதர். அந்தப் பீதியிலேயே அவர் இருக்கின்ற திசை பக்கமாகக் கூட நான் தலைவைத்துப் படுப்பதில்லை. ஆனாலும் சமீபத்தில் விதி என்னை அவரோடு கோர்த்து விட்டு கைக்கொட்டி சிரித்தது.

நம் நாட்டில் இருக்கின்ற ஒரு வசதி அங்காங்கே இருக்கின்ற மாமாக் ஸ்டால். அதிலும் குறிப்பாக இரவு நேர மாமாக் ஸ்டால் விசேஷமானவை. நண்பர்களோடு அரட்டையடிக்க, காதலியோடு பேச, வர்த்தக திட்டங்களை விவரிக்க, இன்றைய அரசியல் குறித்து அலசவென பல வாசல்களை திறந்து வைத்துக் காத்திருக்கும் ஒரு ஸ்பாட் அது. மலேசிய குடிமகனில் ஒருவனான நான் மட்டும் இதில் விதிவிலக்க என்ன? எனக்கு பிடித்த மாமாக் ஸ்டால் ஒன்றுக்கு போனேன். நெஸ்காபி சி ஒன்றுக்கு ஆர்டர் செய்து விட்டு வந்தமர்ந்த என்னை கரமொன்று தொட்டுத் தழுவியது. பார்த்தால் மேலே நான் புகழ்ந்து பேசிய நண்பர் புன்னகையோடு நின்றுக் கொண்டிருந்தார்.

“நண்பேன்டா….”

என் இதயம் துடிக்கின்ற ஓசை எனக்கே கேட்ட தருணமது. எந்த பொருளை கொடுத்து என்னை டெஸ்ட் செய்து பாருங்கள், டேஸ்ட் பண்ணி பாருங்கள் என கொடுமைப்படுத்த போகிறாரோ என உள்ளுக்குள் உதறல் எடுத்தாலும், அவரையும் அமரச் சொன்னேன். அதற்குப் பின் நடந்ததெல்லாம் நாளைய வரலாற்றில் பொன்னெழுத்தில் செதுக்கப்படவிருக்கின்ற பிஸ்னெஸ் டாக்.

நண்பர் இப்போது புதிதாக 3 புதிய எம்எல்எம் வர்த்தகத்தில் ஈடுபட்டிருப்பதாக சொன்னார். ஒரு பொருளைப் பற்றியே 5 மணி நேரம் பேசுவாரே… இப்போ 3னு சொல்றாரேனு அப்போதே மண்டைக்குள் கவுளி கத்தியது. “தப்பிச்சு ஓடிரு.. தப்பிச்சு ஓடிரு”னு என் மனம் உள்ளுக்குள் ஓலமிட்டு ஆடிய கதகளியை வெளியே காட்டிக் கொள்ளாமல் சிரித்து வைத்தேன். நண்பர் உற்சாகமானார். “என்னய்யா குடிக்கிறீங்க? நெஸ்காபி சி யா? ஏன் சீனியின் அளவைக் கட்டுப்படுத்த ஆரம்பிச்சாச்சா?” என்று கேட்டபடி தன்னுடைய பேக்கில் கையை விட்டு துழாவினார்.

ஆஹா.. ஏழரைச் சனியின் பாதிப்பு ஏற்படுவதற்கு முன் பரிகாரம் செய்து கொள்வோம் என நினைத்து, “நண்பரே, ஏதாவது புதிய பொருளை எனக்கு காட்டப்போகிறீர்களா? உங்களுக்கு எதுக்கு வீண் சிரமம்? நீங்கள் சொல்லுங்க நான் கேட்டுக்கிறேன்” என்றெல்லாம் சொல்லிப் (கெஞ்சி)  பார்த்தேன். அதையெல்லாம் காதில் போட்டுக் கொள்ளும் நிலையில் நண்பர் இல்லை. கர்மவீரன் போல் கடமையில் கண்ணாக இருந்தார். அதற்குப் பலனாக அவர் தேடியது கிடைத்தும் விட்டது.

நமது கட்டைவிரல் சைஸில் ஒரு சிறிய குப்பி. அதிலிருந்து ஒரு சொட்டை நாம் அருந்தும் பானத்திலோ உணவிலோ விட்டுக் கொண்டால் சீனியின் பயன்பாடு இல்லாமலேயே இனிப்பின் சுவையை அனுபவிக்க முடியும் என அவர் வரிசையாக அந்த பொருளின் பயன், மூலப் பொருட்கள்,  தயாரிப்பு நாடு, ஏற்றுமதி-இறக்குமதியாகும் நாடுகள், மலேசியாவில் அறிமுகமான நாள்,தேதி,கிழமை என புள்ளி விபரங்களை அடுக்க எனக்கு கிலிபிடிக்க ஆரம்பித்து விட்டது. ஏறக்குறைய 6 மாதங்களுக்கு முன்பு வேறொரு பொருளைப் பற்றி விலா நோக விவரித்த மனிதர், இன்று அந்த பழையப் பொருளின் ஞாபகமே ஏற்படாத வகையில் தனது புதிய விற்பனை பொருளைப் பற்றி எனக்கு விளக்கிக் கொண்டிருந்தார்.

நீங்களும் அதன் சுவையை அனுபவியுங்கள் என வலுக்கட்டாயமாக ஒரு வெந்நீரை வரவழைத்து அதைக் கொஞ்சம் குடிக்கச் சொன்னார். பின்னர் தனது குப்பியிலிருந்து ஒரு சொட்டை அந்த நீரில் விட்டபின்பு மீண்டும் குடித்துப் பார்க்கச் சொன்னார். வெந்நீர் இனித்தது உண்மை. ஆனாலும் அதனைப் பற்றி மேலும் அறிந்துக் கொள்ளும் ஆவலோ ஆசையோ எனக்கில்லை. நண்பரிடம் தண்ணீர் இனிக்கிறது என்று மட்டும் சொல்லி வைத்தேன். உடனே அந்த பொருளின் நன்மைகளையும் அது செயல்படும் முறையும் விளக்கத் தொடங்கி விட்டார் நண்பர்.

நான் நெஸ்காபி சி குடிக்க ஆரம்பித்துதான் இதற்கெல்லாம் காரணமா? ஒழுங்கின்மை சித்தாந்தம்  (chaos theory) இப்படியெல்லாமா வேலைச் செய்யும்? ஒருவேளை, இன்று  நண்பரிடம் ஏதாவது ஏடாகூடமாகப் பேசி, அது நாளைக்கு எனக்கு வண்ணத்துப்பூச்சி விளைவாக (butterfly effect) பாதகத்தை ஏற்படுத்தி விடுமா? என்றெல்லாம் எனக்கே பயம் வருகிற அளவுக்கு என் மூளை அறிவியல் கோட்பாடுகளைப் பற்றியெல்லாம் அலசத் தொடங்கி விட்டது.

அவர் பேசத் தொடங்கிய ஒரு விஷயத்துக்கே நான் ஏதேதோ யோசித்து குழம்பிக் கொண்டிருக்க, என் கவனம் அவரை விட்டு 100 கி.மீ வேகத்தில் விலகி ஓடுவதை உணர்ந்த நண்பர் என்னை இம்பிரஸ் செய்வதாக நினைத்து பேஸ்புக் போலவே அச்சு அசலாக அறிமுகமாகி இருக்கு இன்னொரு சோஷியல் வெப்சைட் பற்றி பேசத் தொடங்கினார். “இந்த சோஷியல் வெப்சைட்டில் உறுப்பினராக நீங்கள் பணம் செலுத்த வேண்டும், தொடர்ந்து நான்கு – நான்கு பேராக 16 பேரை உங்களுக்குக் கீழே சேர்த்து விட்டீர்கள் என்றால்….” என அவர் சொல்லிய வார்த்தைக்குப் பிறகு எனக்கு வேறெதுவுமே காதில் விழவில்லை.

ஆனாலும் திடீரென “நண்பா, உங்க தொடர்புல இருக்கிற 20 பேரை நமக்கு கீழே பார்க் பண்ணிங்கன்னு வைங்க.. நான் உங்களுக்கு ஒரு லைன், உங்க வைஃப்க்கு ஒரு லைன்னு 2 லைன் தனியா போட்டுத் தரேன். காசு கொட்டோ கொட்டுன்னு கொட்டும். அப்புறம் என்னய்யா…  பேஸ்புக் ஒனருக்கே ஜுஸ் வாங்கி கொடுக்கலாம்யா..” என அவர் சொன்னது மட்டும் காதில் விழுந்து தொலைத்த காரணமாக, யுஎஃப்போ எல்லாம் என் கண்ணுக்கு தெரிய ஆரம்பித்து விட்டது, தனியாக சொல்ல வேண்டிய கிளைக் கதை.

(இம்சைகள் தொடரும்….)

நிழல் உலகின் ராஜா – Lucky Luciano (1897-1962)

கடந்த சில மாதங்களுக்கு முன்பு குண்டர் கும்பலில் சேர சொல்லி மாணவர்களை குண்டர் கும்பல் உறுப்பினர்கள் மிரட்டியதாக செய்திகள் வந்தன. அவர்களோடு இணைய மறுத்த மாணவர்களை சிலர் தாக்கியதாகக் கூட செய்திகள் வெளிவந்தன. உண்மையில் குண்டர் கும்பல் தங்களது உறுப்பினர்களிடமிருந்து வசூலிக்கப்படும் பணத்தைக் கொண்டே இயங்கி வருகின்றன. பல எண்களை தங்களது அடையாளமாக கொண்டு செயல்படும் இதுபோன்ற குண்டர் கும்பல் அந்த எண்களுக்கு தொடர்புடைய தொகையை தங்களது சந்தாவாக வசூலித்துக் கொள்கின்றன. இது தவிர பாதுகாப்பு தருவதாகக் கூறி கடை, உணவகம் உள்ளிட்ட சில வர்த்தக மையங்களிலும் அவர்கள் பணம் வசூலித்துக் கொள்கிறார்கள்.

சட்டத்தை மதிக்கின்ற சிலர், இவர்களது பேரத்திற்கு பணியாத பட்சத்தில் அவர்களது வர்த்தகம் பல பிரச்னைகளால் பாதிக்கப்படுகிறது. போதிய ஆதாரம் இல்லாத காரணத்தால் யார் மீதும் போலீஸ் புகார் கொடுக்க முடியாமல் பல வர்த்தகர்கள் இவர்களது பேரத்திற்கு பணிந்து கப்பம் கட்டுகிறார்கள். இப்படி கிடைக்கின்ற பணத்தை வட்டிக்கு கொடுத்து பணம் சம்பாதிப்பதும் வழக்கத்தில் இருக்கிறது. நிழல் உலகில் பல ஆயிரங்களை இப்படி சம்பாதிக்கின்ற குண்டர் கும்பலின் தலைவர்கள் பணத்திற்கு அடிமையாகிற சில அரசியல்வாதிகளையும் உயரதிகாரிகளையும் தங்கள் கைப்பாவையாக வைத்துக் கொண்டு வேண்டிய காரியங்களை சாதித்துக் கொள்கிறார்கள்.

இது எல்லாருக்கும் தெரிந்த விஷயம்தான். அதனால் யாரும் இது பற்றி பெரிதாக அலட்டிக் கொள்வதில்லை. நமக்கு தொல்லைக்கு தராத வரை பிரச்னையில்லை என்றே எல்லாரும் கருதுகிறார்கள். குண்டர் கும்பலின் உருட்டல் மிரட்டலுக்கு பயந்து பலர் மௌனியாக இருந்து விடுகிறார்கள். இது போன்ற கும்பலின் தலைவராக திகழ்பவர் தங்களது உடல் பலத்தை அட்டைப்போல் உறிஞ்சு சொகுசு வாழ்க்கை நடத்துகிறார் என அதன் உறுப்பினர்கள் உணருவதே இல்லை. நம்மோடு 10-15 அடியாட்கள் இருந்தால் போதும் என்ற திருப்தி குண்டர் கும்பல் உறுப்பினர்களிடம் விரவிக் கிடக்கிறது.

குண்டர் கும்பல் உறுப்பினர்கள் யாராவது ஏதாவது பிரச்னையில் சிக்கி சிறை செல்ல நேர்ந்தால் அவர்களை சிறையிலிருந்து விடுவிக்கவும் அல்லது வெளிநாடுகளுக்கு தப்பி செல்ல கொடுக்கவும் மிரட்டி வசூலிக்கப்படுகின்ற பணம் செலவழிக்கப்படுகிறது. இதனால் நாமொரு பாதுகாப்பு வளையத்தில் இருக்கிறோம் என குண்டர் கும்பல் உறுப்பினர்கள் கருதுகிறார்கள். இந்த தைரியத்தில்தான் பல பேர் அமர்ந்திருக்கின்ற உணவகத்தில் நுழைந்து சக மனிதனை வெட்டிக் கொல்லும் தைரியத்தை குண்டர் கும்பல் உறுப்பினர்கள் கொண்டிருக்கிறார்கள்.

எதற்கும் ஆரம்பம் என்ற ஒன்று இருந்திருக்க வேண்டுமல்லவா? இப்படியொரு ஒழுங்கு செய்யப்பட்ட குண்டர் கும்பல் கட்டமைப்பு விதிகளை உருவாக்கிய மனிதன் யாரென்று உங்களுக்குத் தெரியுமா? ஒரு கும்பலை உருவாக்கி அவர்களிடமிருந்து பணத்தை வசூலித்து அதை சட்டத்தின் பிடியிலிருந்து தங்களை காப்பாற்றிக் கொள்ளவும் இந்த கும்பலை உருவாக்குவதன் வழி தனியொரு வட்டி நிறுவனத்தை நடத்துவது போல நடத்தி பணம் சம்பாதிக்க முடியும் எனவும் அன்றே யோசித்து செயல்படுத்திய மாஸ்டர் மைண்ட் மனிதனின் பெயர் Lucky Luciano.

அமெரிக்க வரலாற்றில் ஒழுங்கு செய்யப்பட்ட நவீன குற்ற விதிகளின் தந்தை என இவனை அழைக்கிறார்கள். டைம் இதழ் கூட இவனை இருபதாம் நூற்றாண்டின் செல்வாக்கு மிகுந்த டான் (கொடுங்குற்றம் புரியும் கூட்டத்தின் தலைவன்) என குறிப்பிட்டுள்ளது.

1897ஆம் ஆண்டு நவம்பர் 24ஆம் தேதி இத்தாலி, Sicily மாநிலத்தில் Antonio – Rosalia Lucania தம்பதியருக்கு நான்காவது பிள்ளையாக பிறந்த Charlie  ‘Lucky’ Luciano தனது குடும்பத்தோடு பத்து வயதில் அமெரிக்க நாட்டில் அமைந்துள்ள நியூயார்க் நகரின் Lower East Side நகருக்கு குடிபெயர்ந்தான். நிழல் உலகின் இருப்பிடமான திகழ்ந்த அந்த நகர், Lucky Luciano வையும் அதே பாதைக்கு இழுத்துச் சென்றதில் வியப்பொன்றும் இல்லை.

அந்த ஏரியாவில் பிரபலமாக திகழ்ந்த Jo Masseria என்ற குண்டர் கும்பல் தலைவனின் கீழ் Lucky Luciano செயல்படத் தொடங்கினான். Masseria யூத இளைஞர்களின் செல்வ வளத்தை பெருக்குவதில் மட்டும் ஆர்வம் காட்டியது Lucky Luciano விற்கு பிடிக்கவில்லை. யூத இளைஞர்களோடு இத்தாலிய இளைஞர்களையும் ஒருங்கிணைத்து செயல்பட்டால் நல்ல வருமானத்தையும் ஆள் பலத்தையும் மிக விரைவில் சம்பாதிக்க முடியுமென அவன் நம்பினான். தனது தலைவனைப் போல பாரம்பரிய குண்டர் கும்பல் விதிகளையும் நடவடிக்கைகளையும் பின்பற்றாமல் புதிய வழியில் ஒரு குண்டர் கும்பலை உருவாக்கி வழிநடத்த விரும்பினான்.

மிக ரகசியமாக யூத இளைஞர்களை கொண்ட குண்டர் கும்பலை உருவாக்கிய Lucky Luciano, மற்ற குண்டர் கும்பல்களை போல் வழிப்பறி, பிக்பாக்கெட், திருட்டு போன்ற சாதாரண நடவடிக்கைகளில் ஈடுபடாமல் தனது குழுவின் ஒவ்வொரு உறுப்பினரிடமிருந்தும் வாரத்திற்கு ஆளுக்கு பத்து சென் வீதம் வசூலித்தான். அதோடு வணிகர்களையும் பணக்காரர்களையும் மிரட்டி பாதுகாப்பு பணம் வசூலிப்பதையும் போதைப் பொருளைக் கடத்தி பணம் சம்பாதிப்பதையும் தனது கும்பலின் நடவடிக்கையாக வரையறுத்துக் கொண்டான். அப்படி திரட்டிய பணத்தில் சிறிய அளவிலான தொகை வட்டிக்கு கொடுத்து அதன் மூலமும் லாபம் பார்க்கத் தொடங்கினான்.

1919ஆம் ஆண்டு அமெரிக்காவில் மதுபான தடை அமலில் இருந்த சமயம், மதுபானத்திற்கு மக்களிடையே இருந்த வரவேற்பை புரிந்துக் கொண்ட Lucky Luciano அதனை கள்ளத்தனமாக இறக்குமதி செய்து விற்பனை செய்யத் தொடங்கினான். இது அவனது கும்பலுக்கு மேலும் பண பலத்தை சேர்த்தது. Meyer Lansky என்ற இன்னொரு யூத குண்டர் கும்பல் தலைவனுடன் ஏற்பட்ட நட்பு இதற்கு உதவியாக அமைந்தது. (இந்த மதுபானத் தடை 1933ஆம் ஆண்டு மீட்டுக் கொள்ளப்பட்டது)

தனது வர்த்தக எல்லையை மேலும் விரிவுபடுத்தி அதிக லாபம் பார்க்க நினைத்த Lucky Luciano இத்தாலிய குண்டர் கும்பல்களை தன்னோடு இணைத்துக் கொண்டான். இந்த ஒருங்கிணைப்பின் மூலம் அரசியல் மற்றும் சட்ட பாதுகாப்பிற்காக செலவிட்ட தொகையை அவர்களால் பெருமளவு மிச்சப்படுத்த முடிந்தது. 1921ஆம் ஆண்டு மேலும் சில முக்கிய குண்டர் கும்பல் தலைவர்களின் நட்பு Lucky Luciano விற்கு கிடைத்தது. இதனால் 1925ஆம் ஆண்டுக்குள் வருடத்திற்கு 12 மில்லியன் வருமானம் பெரும் நிலைக்கு அவன் உயர்ந்தான். விஸ்கி, ரம் போன்ற மதுபான விற்பனை மற்றும் பணத்தை வட்டிக்கு விடுவதை தவிர்த்து சூதாட்டத்திலும் ஈடுபடத் தொடங்கினான் Lucky Luciano.

இதற்கிடையில் Luciano வின் தலைவர் Masseria வுக்கு அவன் திரை மறைவில் செய்து வரும் காரியங்கள் தெரிய வந்தது. இதனால் இருவருக்கும் பிரச்னை வலுக்க ஆரம்பித்தது. அது குறித்து பேசி சமரசம் செய்துக் கொள்வதற்காக 1931ஆம் ஆண்டு மார்ச் 15ஆம் தேதி உணவகம் ஒன்றில் Masseria வும் Luciano வும் சந்தித்தனர். புறப்படும் சமயம் கழிவறை செல்வதாகக் கூறி Luciano அங்கிருந்து எழுந்து சென்ற வேளையில், திடீரென அந்த உணவகத்தில் நுழைந்த நால்வர் Masseriaவை  சுட்டுக் கொன்றனர். (சில காலத்திற்கு பின்னர் Luciano வின் உத்தரவின் பேரிலேயே அவரது கையாட்கள் அந்த கொலையைச் செய்ததாக கூறப்பட்டது)

Masseria வின் மறைவுக்குப் பின்னர் அவனது கீழ் செயல்பட்ட குண்டர் கும்பல் அனைத்து Luciano வின் கட்டுப்பாட்டிற்கு வந்தது. ஆரம்ப காலந்தொட்டு Masseria வின் பகைவனாக கருதப்பட்ட Salvatore Maranzano, தனது எதிரியின் மறைவையொட்டி Luciano வோடு இணைந்து செயல்பட சம்மதம் தெரிவித்தான். இதன் வழி அனைத்து குண்டர் கும்பலையும் ஒருங்கிணைந்த பெருமை Luciano விற்கு கிட்டியது.

யாரும் எதையும் செய்துக் கொள்ளலாம். யாருடைய விவகாரத்திலும் யாரும் தலையிட மாட்டார்கள் என அவர்களுக்குள்ளாக பேசி வைத்துக் கொண்டனர். ‘Omerta’ என்றழைக்கப்படும் குண்டர் கும்பலின் சத்திய பிரமாணப்படி அனைவரும் விதிமுறைகளுக்கு கட்டுப்பட்டு நடப்பதாக உறுதி எடுத்துக் கொண்டனர்.

Luciano விற்கு இந்த ‘Omerta’ எல்லாம் பழங்கதையாக தோன்றினாலும் Lansky யின் வற்புறுத்தலால் அதனை ஏற்றுக் கொண்டான். ‘Omerta’ என்ற சத்தியப் பிரமாணம் செய்யும் குண்டர் கும்பல் உறுப்பினர்கள் தாங்கள் செய்யாத குற்றத்திற்காக தண்டனை அடைய நேர்ந்தாலும் உண்மையான குற்றவாளிகளை காட்டிக் கொடுக்க மாட்டார்கள். அப்படி காட்டிக் கொடுப்பது மிகப் பெரிய துரோகமாக கருதப்பட்டு காட்டிக் கொடுதவர்களுக்கு மரண தண்டனை வழங்கப்பட்டது. குண்டர் கும்பலில் பல இளைஞர்கள் விரும்பமுடன் இணைய இது போன்ற கட்டுப்பாடுகள் பெரிதும் துணை நின்றன.

மெல்ல மெல்ல அமெரிக்காவின் நிழல் உலகை தன் கைப்பிடிக்கு கொண்டு வந்த Luciano அனைத்து குண்டர் கும்பல் தலைவர்களுக்கும் தலைவனாக மதிக்கப்பட்டான். Luciano வின் இந்த அசுர வளர்ச்சியைக் கட்டுப்படுத்த Thomas E. Dewy என்ற சிறப்பு அதிகாரி நியமிக்கப்பட்டார். முதலில் விபசார விடுதி ஒன்றில் சோதனை நடவடிக்கை மேற்கொண்ட Thomas, அங்கிருந்து கிடைத்த சாட்சியங்களைக் கொண்டு Luciano வை மடக்கினார்.

1936ஆம் வருடம் விபசார வழக்கின் கீழ் Luciano விற்கு 30 ஆண்டுகள் சிறைத் தண்டனை விதிக்கப்பட்டது. Clinton Correctional Facility  சிறையில் அடைக்கப்பட்ட Luciano சிறையிலிருந்தபடியே தனது இயக்கங்களை வழிநடத்தினான். பின்னர் தனக்கிருந்த செல்வாக்கை பயன்படுத்தி சிறைக்குள்ளாகவே ஒரு தேவாலயத்தை எழுப்பினான்.

இரண்டாம் உலகப்போர் நடந்த சமயத்தில், அமெரிக்க அரசாங்கம் Luciano வோடு ஒரு ரகசிய ஒப்பந்தம் செய்துக் கொண்டது. அதன்படி இத்தாலி நாட்டிலிருந்த Luciano வின் நண்பர்கள் இத்தாலி நாட்டின் ராணுவ ரகசியங்களை அமெரிக்க ராணுவத்திற்கு கொடுக்கும்படி கேட்டுக் கொள்ளப்பட்டனர். அப்படி தகவல்களை பெற்றுத் தரும் பட்சத்தில் Luciano விற்கு விடுதலை அளிக்கப்படும் என்று உறுதியளிக்கப்பட்டது.

சொன்னபடியே, 1946ஆம் ஆண்டு பிப்ரவரி மாதம் Luciano தன் சொந்த ஊரான Sicily க்கு திரும்பிவிட வேண்டும் என்ற நிபந்தனையோடு சிறையிலிருந்து விடுவிக்கப்பட்டான். ஆனால் Luciano இத்தாலிக்கு திரும்பாமல் கியூபா நாட்டிற்கு சென்று விட்டான். அங்கிருந்தபடியே அமெரிக்காவில் செயல்பட்ட தனது குண்டர் கும்பல்களை வழிநடத்தினான். இது அமெரிக்க அரசுக்கு தெரிய வந்த பிறகு அவனை இத்தாலி நாட்டிற்கு அனுப்பி வைக்கும்படி கியூபா அரசாங்கத்திற்கு நெருக்குதல் கொடுத்தது. ஒருவேளை கியூபா அரசு அதனைச் செயல்படுத்தத் தவறினால் கியூபாவிற்கு வழங்கப்படுகின்ற மருந்து ஏற்றுமதிகள் அனைத்தும் நிறுத்தப்படும் எனவும் அமெரிக்கா எச்சரித்தது.

இதனால் Luciano மீண்டும் இத்தாலிக்கு திரும்ப முடிவெடுத்தான். அதற்கு முன்பாக அமெரிக்க வரலாற்றில் அதுவரை செய்யப்படாத போதைப் பொருள் கடத்தலை செய்வதற்குரிய திட்டத்தை இதர அமெரிக்க குண்டர் கும்பல் தலைவர்களுடன் கலந்தாலோசித்த பிறகே அங்கிருந்து புறப்பட்டான். அதன்படி Sicily லிருந்து ஏற்றுமதி செய்யப்படும் போதைப் பொருளை அமெரிக்க குண்டர்கள் அந்த நாட்டின் பல்வேறு பகுதிகளுக்கு பிரித்து அனுப்புவார்கள். இதன் மூலம் அவர்களுக்கும் நல்ல வருமானம் கிடைக்கின்ற வாய்ப்பு உருவாகியது.

இத்தாலிக்கு திரும்பிய Luciano விற்கு அவனைவிட 20 வயது குறைந்த Igea Lissoni என்ற நடனக்காரி மீது காதல் ஏற்பட்டது. நாடு கடத்தப்பட்ட Luciano விற்கு திருமணம் செய்துக் கொள்ள தடை இருந்ததால் இருவரும் திருமணம் செய்துக் கொள்ளாமல் சேர்ந்து வாழத் தொடங்கினர். அதே சமயத்தில் Luciano வைக் கொல்ல கூலிப்படையினர் சுற்றிக் கொண்டிருக்கும் தகவல் அவர்களுக்கு கிடைத்தது. இதனால் அடிக்கடி அவர்கள் தங்களது இருப்பிடத்தை மாற்றி அமைத்துக் கொண்டனர்.

11 வருடத்திற்கு பிறகு 1958ஆம் ஆண்டில் Igea மார்பகப் புற்றுநோயால் காலமானார். Igea வின் மறைவு Luciano வை மிகவும் பாதித்தது. இதனால் அமெரிக்க குண்டர் கும்பல்களின் மீதிருந்த அவனது பிடி நழுவத் தொடங்கியது. நீண்ட நாட்களாக அமெரிக்காவை விட்டு விலகியிருந்த காரணத்தால் வேறு பல புதிய தலைவர்கள் Luciano விட்டுச் சென்ற காலி இடத்தை நிரப்ப போட்டியிட்டனர். இதுவும் ஒருவகையில் Luciano வை பாதித்தது.

கடைசியாக Igea இறுதியாக பார்க்க விரும்பிய ஒரு திரைப்பட தயாரிப்பாளரை அவள் இறந்து பின்னர், விமான நிலையத்தில் காணச் சென்ற Luciano அங்கேயே மாரடைப்பால் இறந்து போனான். அவனது இறுதி வேண்டுகோளுக்கு இணங்க அவனது உடல் அமெரிக்காவின் Queens St.Johns இடுகாட்டில் அடக்கம் செய்யப்பட்டது.

7ஆம் அறிவு (2011)

வழக்கம் போலவே கடைசியில் அமைந்திருக்கும் Couple Seat. சனிக்கிழமை இரவு 9.15 காட்சி. ட்ரோபிகானா சிட்டி மால் GSC. பொதுவாக இந்த திரையரங்குக்கு தமிழர்கள் வருவது குறைவு. எல்லாரும் தி கெர்வ், 1 உத்தாமா அல்லது பிஜே ஸ்டேட் பிக் சினிமா திரையரங்குகளை நோக்கியே படையெடுப்பார்கள். இந்த முறை அதிலொரு மாற்றம். 4 நாட்களுக்கான 24 காட்சிகளின் டிக்கெட்டுகளும் விற்று தீர்ந்திருந்தன. படம் வெளிவந்து 4 நாட்களாகி விட்டது. ஆனாலும் கூட்டம் அலைமோதுகிறது. பலர் டிக்கெட் கிடைக்காமல் ஏமாற்றத்துடன் திரும்புவதை பார்க்க முடிந்தது. படத்திற்கு கொடுக்கப்பட்ட விளம்பரம் செய்த மாயம் இது. ஆனால் படம் ஏமாற்றவில்லை.  

டாமோ என சீன மக்களால் போற்றி வணங்கப்படுகிற போதிதர்மன் ஒரு தமிழன். இந்த ஒற்றை வரியை தமிழ் சினிமாவிற்கு ஏற்றபடி திரைக்கதை அமைத்து அதை நமக்கெல்லாம் தீபாவளி விருந்தாக பரிமாறி இருக்கிறார் முருகதாஸ்.

 போதிதர்மன் பல்லவ இளவரசன். நோக்கு வர்மம், தற்காப்புக் கலை, மூலிகை மருத்துவத்தில் அவரொரு நிபுணர். சீனாவில் பரவி வரும் ஒரு மர்ம நோய் தமிழ்நாட்டை பீடிக்காமல் இருக்க அவரை சீன தேசத்துக்கு அனுப்பி வைக்கிறார்கள். (பலர் அவர் ஏன் சீன தேசத்துக்குப் போனார் என புரியாமல் பதிவு எழுதிக் கொண்டிருக்கிறார்கள்) அவரும் அங்கு சென்று அந்த நோயை குணப்படுத்துகிறார். அப்படியே அந்த சீன மக்களுக்கு தற்காப்பு கலையையும் நோக்கு வர்மத்தையும் கற்றுத் தருகிறார். அந்த சீன மக்களின் சுயலநல வேண்டுகோளுக்காக விஷம் கலக்கப்பட்ட உணவை உண்டு அங்கேயே இறந்து சமாதியாகிறார்.

இப்போது போதிதர்மன் கற்றுக் கொடுத்த அதே கலைகளைக் கொண்டு இந்தியாவை தனது கைப்பாவை ஆக்கிக் கொள்ள சீன சக்திகள் முயற்சிக்கின்றன. அவர்களுக்கு சுபா என்றொரு மாணவி போதிதர்மனின் டிஎன்ஏ பற்றிய ஆராய்ச்சியில் ஈடுபட்டிருப்பது தெரிய வருகிறது. தங்களது திட்டத்திற்கு சுபாவின் ஆராய்ச்சி இடையூறு விளைவிக்கும் என்பதால் அவளை அழிக்க டோன் லீ என்றொரு ஆளை அனுப்பி வைக்கின்றனர். சுபாவையும் இந்தியாவையும் காப்பாற்ற போதிதர்மன் வம்சாவளியில் பிறக்கின்ற அரவிந்த் உதவுகிறார். இதுதான் படத்தின் கதை.

ஒரு தமிழனின் பெருமையை பறைசாற்றும் படமென்றாலும் இடையிடையே ஸ்ருதிஹாசனும் சூர்யாவும் பேசும் சில வசனங்கள் நமக்கு  அறை கொடுக்கின்ற எண்ணத்தை உருவாக்குவதை தவிர்க்க முடியவில்லை. குறிப்பாக, அடிமைத்தனத்தையே விரும்பி ஏற்றுக் கொள்ளும் பெருமிதம் நமக்கு மட்டும்தான் இருக்கிறதென ஸ்ருதிஹாசனும் தமிழன் போகிற இடங்களில் எல்லாம் அடி வாங்குகிறான் என்று சூர்யா சொல்லும்போதும் வலிக்கிறது.

9 நாடுகள் சேர்ந்து ஒரு தமிழனை கொன்றால் அது வீரமல்ல என சூர்யா சொல்லும்போது புலித் தலைவன் மீது ஏற்படுகின்ற அந்த கண நேர மதிப்பு.. அதை விவரிக்க வார்த்தையில்லை.

உண்மைதான். இந்தப் படம் நமது உணர்ச்சிகளை தூண்டி அதன் மூலம் லாபம் பார்க்கும் முயற்சிதான். திரைப்படம் என்பதே லாபத்திற்காக செய்யப்படும் வணிகமே தவிர நம்மை திருத்தவோ அல்லது நமக்கு கருத்து சொல்லவோ உருவாக்கப்படுவதில்லை. அப்படியொரு எண்ணத்தோடு படம் பார்க்க போகிறவர்களை எந்தக் கணக்கில் சேர்ப்பது என்றும் புரியவில்லை. இளைஞர்கள் சினிமா பார்த்து கெட்டுப் போகிறார்கள் என்பது எந்த அளவுக்கு கேணைத்தனமாக கூற்றோ.. அதுபோலதான் ஒரு படத்தை பார்த்து விட்டு வந்தபின்பு கன்னாபின்னாவென படத்தின் இயக்குநருக்கு அறிவுரையும் ஆலோசனையும் வழங்குவதும்.
 
ஒரு படத்தைப் பற்றி விவாதிக்க என்ன இருக்கிறது என்றும் புரியவில்லை. பல கோடிகளை கொட்டி படமெடுக்கும் ஒரு தயாரிப்பாளரை விட, ஒரு கதையை உருவாக்கி அதை சினிமாவாக எடுக்கின்ற இயக்குநரை விட 10-15 ரிங்கிட் கொடுத்து விரும்பியே போய் படம் பார்த்து விட்டு கருத்து வாந்தி எடுக்கின்ற சிலரின் ஒலக சினிமா தேடல் என்னவென புரியவில்லை. ஏன்பா.. நீங்களும் ஓர் ஒலக சினிமா எடுத்துதான் காட்டுங்களேன். அப்போதாவது உங்கள் ஒலக சினிமாவின் புரிதல் என்னவென எங்களுக்கும் விளங்குமல்லவா? சரி, அவர்கள் எதையோ செய்து தொலைக்கட்டும். உலக இயக்கம் நடைபெற இது போன்ற கோமாளிகளும் தேவைப்படுகிறார்கள்.

இந்தப் படம் முடிந்து வெளியே கார் நிறுத்துமிடத்திற்கு வந்தபோது கிட்டத்தட்ட 85 விழுக்காடு சீனர்களே என்னைச் சுற்றி அங்கே இருந்தார்கள். படத்தில் காட்டப்படுவது போல சீனர்களில் பலர் சுயநலவாதிகளே. இது கொஞ்சம் காரமான கூற்றாக தோன்றலாம். ஆனால் போதிவர்மன் கற்றுக் கொடுத்தது போல சீனர்களிடமிருந்து நீங்கள் எதையும் இலகுவாக கற்றுக் கொள்ள முடியாது. நமக்கு தெரியாத ஒன்றை அவர்களிடம் கேட்டால் அதற்கொரு தயாரான பதிலை அவர்கள் வைத்திருப்பார்கள். அது… “தெரியாது”.

சீனர்களோடு வேலை செய்பவர்களுக்கு நான் சொல்வது புரியும். தொழில் நுணுக்கங்களை அவ்வளவு சுலபமாக அவர்களிடமிருந்து நீங்கள் கற்றுக் கொள்ள முடியாது. எவ்வளவுதான் நீங்கள் நெருங்கிய நண்பர்களாக இருந்தாலும் அவர்களின் ரகசியத்தை உங்களிடம் பகிர்ந்துக் கொள்ள மாட்டார்கள்.

தொழில் விவகாரத்திலும் சீனர்கள் நடந்துக் கொள்ளும் முறை புரிந்துக் கொள்ள முடியாதது. தன் இனத்திற்கு வியாபாரம் கொடுக்கவே அவர்கள் விரும்புவார்கள். ஒரு கடைவரிசையில் 3 வேறு இனத்தவரின் கடைகள் இருந்தால் இதில் சீனர் கடையாக தேடிச் சென்று பொருட்கள் வாங்குவது தொடங்கி, மற்ற வியாபாரிகளை குறைத்து பேசுவது வரை சீனர்களுக்கு நிகர் சீனர்களே. மிக நல்ல சீன முதலாளிகளும் இருக்கிறார்கள். ஆனால் அவர்கள் எண்ணிக்கை மிக சொற்பமே.

இதில் தமிழன் மட்டும்தான் “தவுக்கே, பாஸ்” என இன்னமும் சீனர்களை அழைத்துக் கொண்டிருக்கிறார்கள். சீனர்களை இப்படி முதலாளி – முதலாளி என்றழைப்பதில் தமிழர்களுக்கு அப்படியொரு ஆனந்தம். தவிர தங்களுக்கு தெரிந்த விஷயத்தை யாரும் கேட்பதற்கு முன்பாகவே தம்பட்டம் அடித்து காட்டிக் கொள்வதும் ஏமாளித்தனமாக தன் இனத்தை தவிர மற்ற இனத்தவருக்கு தங்களுக்குத் தெரிந்ததைக் கற்று தருவதிலும் தமிழர்களை மிஞ்ச ஆளில்லை.

தமிழர்களிடம் ஒற்றுமை இல்லை என யார் சொன்னது? பெரும்பாலான தமிழனிடமும் ஓர் ஒற்றுமை இருக்கிறது. அது இன்னொரு தமிழன் எப்படி நம்மை விட நன்றாக வாழலாம் என்ற வயிற்றெரிச்சல். இதனால் ஏற்படும் பொறாமையில் ஆயிரம் பிரிவினைகள், கூச்சல்கள், குழப்பங்கள் ஏற்படுகின்றன. விளைவு நம்மை பிரநிதிக்க 30 கட்சிகள் 300 தலைவர்கள் தேவைப்படுகின்றனர்.

படம் முடிந்து வெளியே வரும்போது இளைஞர் பட்டாளத்திலிருந்து  ஒரு கபோதி கூவியது “என்னவோ பெரிய
..தி தர்மனாம். பேசாம வேலாயுதம் பார்க்க போயிருக்கலாம்”. இதுதான் நமது இளைய தலைமுறையின் லட்சணம்.  இவர்களுக்கு உலக சினிமாவை எடுத்துக் காட்டினால் மட்டும் மாற்றம் வந்துவிடப் போகிறதா? அடப்போங்கடா…

பி.கு: இது எனது 100வது பதிவு.

அதிரப் போகும் அன்ஃபீல்ட்

இன்று சரியாக இரவு 7.40 மணிக்கு உலகத்தின் பெரும்பாலான மக்கள் தொலைக்காட்சி முன் அமர்ந்திருப்பார்கள். மென்செஸ்டர் யுனைட்டெட் –  லீவர்ஃபூல் மோதுகின்ற கால்பந்தாட்டம் என்பதால் பல உணவகங்கள் இன்று பெரிய அளவில் கல்லா கட்டும். வெறும் தேநீர் விற்பனையே பல நூறு ரிங்கிட்களை தொட்டுவிடும். நைட் கிளப்புகள் இன்று உற்சாக கூத்தாடும். எல்லாம் அந்த 90 நிமிட போராட்டத்திற்காக..

இது ஒன்றும் கிண்ணத்தை வெல்ல நடக்கின்ற இறுதிப் போராட்டமல்ல.. ஆனாலும் மென்.யு vs லீவர்ஃபூல் என்றாலே கால்பந்தாட்ட ரசிகர்களுக்கொரு கொண்டாட்டம்தான். நீங்கள் மென்.யு ரசிகராகவோ அல்லது லிவர்ஃபூல் ரசிகர்களாகவோ இருந்தே ஆக வேண்டிய கட்டாயம் ஒன்றுமில்லை.. கால்பந்தாட்ட பிரியராக இருந்தாலே போதும்.. தானாக இந்த ஆட்டத்தை பார்ப்பீர்கள். காரணம்.. இவ்விரு குழுக்களும் பரம வைரிகள்.

ஒரு காலத்தில் ஜரோப்பா-இங்கிலாந்து சாம்பியனாக வலம் வந்த லீவர்ஃபூல் ஒரு பக்கம் தொடை தட்டி நிற்கிறது. லீவர்பூல் சாதனைகளை ஒவ்வொன்றாக முறியடித்துக் கொண்டே தன்னை இன்றைய இங்கிலாந்து – ஜரோப்பா வட்டார ஜாம்பவானாக நிலைநிறுத்திக் கொண்ட மென்.யு இன்னொரு பக்கம் மல்லுக் கட்ட காத்திருக்கிறது. இன்று இரவு ஏறக்குறைய 9.30 மணியளவில் இந்த இரு குழுக்களில் யார் உண்மையான பலத்துடன் 11-12 இங்கிலாந்து லீக் கிண்ணத்தை வெல்ல முன்னேறப் பேகிறார்கள் என்று தெரிந்து விடும்.

அதற்கு முன்பதாக ஏற்கனவே இந்த இரண்டு குழுக்களும் மோதிய  இந்த நூற்றாண்டின் ஆட்ட முடிவுகளைப் பார்ப்போம்..

2000-2001 (இங்கிலாந்து லீக் கிண்ணப் போட்டி)

மென்.யு 0 – 1 லிவர்ஃபூல்
மென்.யு 0 – 2 லிவர்ஃபூல்

2001-2002 (இங்கிலாந்து லீக் கிண்ணப் போட்டி)

மென்.யு 0 – 1 லிவர்ஃபூல்
மென்.யு 1 – 3 லிவர்ஃபூல்

2002-2003 (இங்கிலாந்து லீக் கிண்ணப் போட்டி)

மென்.யு 4 – 0 லிவர்ஃபூல்
மென்.யு 2 – 1 லிவர்ஃபூல்

2003-2004 (இங்கிலாந்து லீக் கிண்ணப் போட்டி)

மென்.யு 0 – 1 லிவர்ஃபூல்
மென்.யு 2 – 1 லிவர்ஃபூல்

2004-2005 (இங்கிலாந்து லீக் கிண்ணப் போட்டி)

மென்.யு 1 – 0 லிவர்ஃபூல்
மென்.யு 2 – 1 லிவர்ஃபூல்

2005-2006 (இங்கிலாந்து லீக் கிண்ணப் போட்டி)

மென்.யு 1 – 0 லிவர்ஃபூல்
மென்.யு 0 – 0 லிவர்ஃபூல்

2006-2007 (இங்கிலாந்து லீக் கிண்ணப் போட்டி)

மென்.யு 1 – 0 லிவர்ஃபூல்
மென்.யு 2 – 0 லிவர்ஃபூல்

2007-2008 (இங்கிலாந்து லீக் கிண்ணப் போட்டி)

மென்.யு 3 – 0 லிவர்ஃபூல்
மென்.யு 1 – 0 லிவர்ஃபூல்

2008-2009 (இங்கிலாந்து லீக் கிண்ணப் போட்டி)

மென்.யு 1 – 4 லிவர்ஃபூல்
மென்.யு 1 – 2 லிவர்ஃபூல்

2009-2010 (இங்கிலாந்து லீக் கிண்ணப் போட்டி)

மென்.யு 2 – 1 லிவர்ஃபூல்
மென்.யு 0 – 2 லிவர்ஃபூல்

2010-2011 (இங்கிலாந்து லீக் கிண்ணப் போட்டி)

மென்.யு 3 – 2 லிவர்ஃபூல்
மென்.யு 1 – 3 லிவர்ஃபூல்

இதுவரை மோதிய 22 ஆட்டங்களில் மென்.யு 12 முறையும் லீவர்ஃபூல் 9 முறையும் வெற்றி பெற்றுள்ளன. 1 ஆட்டம் சமநிலையில் முடிந்துள்ளது. கடந்த ஆண்டு இவ்விரு குழுவும் மோதிய போது லீவர்ஃபூல் 3-1 என்ற கோல் எண்ணிக்கையில் மென்.யுவை வீழ்த்தியது. ஆக, இன்று நடைப்பெறவிருக்கும் இந்த பலப்பரீட்சை மிக கடுமையாக இருக்கும் என்பதில் ஐயமில்லை.

மென்.யு குழுவின் வெய்ன் ரூனி, இன்று தன்னை உலகுக்கு நிரூபித்துக் காட்ட வேண்டிய நிர்பந்தத்தில் இருக்கிறார். ஈரோ கால்பந்து போட்டியின் போது சிகப்பு அட்டை பெற்று மூன்று ஆட்ட தடையை அவர் எதிர்நோக்கியுள்ளார். அதே சமயத்தில் சட்டத்திற்கு புறம்பான கால்பந்து சூதாட்டத்தில் ஈடுபட்ட குற்றத்திற்காக ரூனியின் தந்தை குற்றஞ்சாட்டப்பட்டுள்ளார்.

ஆகவே இவ்விறு சம்பவங்களும் லிவர்ஃபூல் ரசிகர்களை வெய்ன் ரூனியின் நம்பிக்கை உடைக்கும் வகையில் கோஷம் எழுப்ப வைக்கும். இதை ரூனி சமாளித்து தன் குழுவை வெற்றிப் பாதைக்கு கொண்டு செல்வாரா என்பதையே பெரும்பாலான கால்பந்து ரசிகர்கள் கவனிக்க போகிறார்கள்.

இந்தப் போராட்டத்தில் வெல்லப் போவது இன்றைய ஜாம்பவான் மென்.யு வா? இல்லை அன்றைய ஜாம்பவான் லீவர்ஃபூலா? பார்க்கலாம்.

சரி, நீங்கள் யார் பக்கம் என்றா கேட்கிறீர்கள்?

MANCHESTER UNITED… மங்காத்தாடா…!

இதுபோல இன்னும் எத்தனை?

சம்பவம் 1 : மணி (பெயர் மாற்றப்பட்டுள்ளது) தனது வீட்டிற்கு புதுச் சாயம் பூச விரும்பினார். பொதுவாக இதுபோன்ற வேலைகளுக்கு சீன குத்தகையாளர்களே கிடைப்பார்கள். மணியோ ஒரு இந்திய குத்தகையாளர் கிடைத்தால் அவருக்கு தொழில் கொடுத்த மாதிரி இருக்குமே என்ற நல்லெண்ணம். இணையத்தில் காணப்படுகின்ற மலேசிய இந்தியர் குழுக்களின் வலைப்பின்னல் ஒன்றில் அப்படியொரு சேவையை வழங்குகின்ற நிறுவனத்தை தெரிந்துக் கொண்டார். அவர்களை தொடர்பு கொண்டும் பேசினார். வேலை, அதற்குரிய கூலி எல்லாம் பேசி முடித்தாயிற்று. அவர்களும் ஒரு நல்ல நாள் பார்த்து வேலையை தொடங்கி விட்டார்கள். வேலை முடிந்த கையோடு மணியும் பணத்தை பேசியபடி முழுதாக கொடுத்து விட்டார். பிரச்னை தொடங்கியது அதன் பின்புதான், மணியின் கூற்றுப்படி அவர்கள் செய்த வேலை திருப்தியளிக்கவில்லை. பல இடங்களில் பூசப்பட்ட வர்ண்ணம் திட்டுத் திட்டாக இருந்தது. வேலையிலும் ஒரு சுத்தமின்மை காணப்படவில்லை. வீட்டையே அலங்கோலப்படுத்தி வைத்திருந்தார்கள். மணி அந்த குத்தகையாளரை அழைத்து விபரம் சொன்னார். மறுதரப்பில் இருந்த பதில் அவர் மனதை புண்படுத்தும் வகையில் இருந்தது. தொழில் கொடுக்கிறேன் என்று சொன்னபோது விழுந்து விழுந்து உபசரித்தவர்கள் இப்போது இப்படி பேசுகிறார்களே என உள்ளுக்குள் குமைந்து போய் விட்டார்.

சம்பவம் 2 : சந்திரன் (பெயர் மாற்றப்பட்டுள்ளது)  வீட்டில் தண்ணீர்க்குழாய் பிரச்னை. அவரும் இந்தியர் ஒருவருக்கு வாய்ப்பு கொடுக்கலாம் என்ற எண்ணத்தில் நண்பர் ஒருவர் பரிந்துரைத்த நபருக்கு அந்த வாய்ப்பை வழங்கினார். வேலை செய்ய அழைக்கப்பட்ட நபரோ அதை மாற்ற வேண்டும்.. இதை மாற்ற வேண்டும் என்று சொல்லி பல நூறு ரிங்கிட்களை பொருட்கள் வாங்குவதற்கு என வாங்கிக் கொண்டார். அதோடு போனவர்தான். திரும்பி வரவேயில்லை. பலமுறை சந்திரன் அவரது தொலைபேசிக்கு அழைத்தாலும் எடுப்பதில்லை. வேலை செய்ய வந்தவர் செய்த குளறுபடியால் தன் நண்பரோடு சண்டை போடும்படி ஆகிவிட்ட வருத்தத்தில் இருக்கிறார் அவர்.

சம்பவம் 3 : கதிரேசனுக்கு (பெயர் மாற்றப்பட்டுள்ளது)  தனது வீட்டின் முன்பு காலியாக இருந்த இடத்தில் அழகான தோட்டத்தை அமைக்க ஆசை. அதற்காக இந்திய குத்தகையாளரை தேடினார். அவருடன் அலுவலகத்தில் பணிபுரியும் நண்பர் ஒருவர் தனது உறவினர் அந்தத் தொழிலை செய்து வருவதாகக் கூறி அவரை அறிமுகப்படுத்தி வைத்தார். அவரும் வீட்டை வந்து பார்த்து வீட்டின் முன்புறத்தில் எந்த வகையான செடிகளை வைத்தால் அழகாக இருக்கும், அதன் விலை, அதனை எப்படி பராமரிக்க வேண்டும் என்று ஆலோசனை தந்து விட்டுப் போனார். கதிரேசனுக்கு அவரது ஆலோசனை பிடித்து விட, அவரையே வேலையைச் செய்து தரும்படி கேட்டுக் கொண்டார். பல ஆயிரங்களை செலவழித்து தோட்டத்தை உருவாக்கிய கதிரேசன் இப்போது கடும் விரக்தியில் இருக்கிறார். காரணம் வீட்டில் நடந்த வைபவத்திற்காக வந்திருந்த சீன நண்பர்களிடம் தோட்டத்தை உருவாக்க ஆன செலவு பற்றி கதிரேசன் சொல்லியபோது.. இது போன்ற தோட்டத்தை அமைக்க அவ்வளவு செலவழிக்க தேவையில்லை என்றும் இப்போது அவர் செலவழித்த தொகையில் பாதியளவே அந்த வேலையைச் செய்ய செலவாகியிருக்கும் என்றும் சொல்லி விட்டு போனார்கள். இப்போது கதிரேசன் தான் ஏமாற்றப்பட்டு விட்டதாக கருதுகிறார்.

மேலே குறிப்பிட்ட 3 பேர் மட்டுமல்ல.. இதைப் படிக்கும் பலருக்கு இது போன்ற அனுபவம் நேர்ந்திருக்கலாம். பொதுவாக சொந்தத் தொழில் செய்யும் நம் இந்தியர்களில் பலர், இதர இந்தியர்கள் தங்களுக்கு வாய்ப்புத் தருவதில்லை என குறைப்பட்டுக் கொள்வதைக் கேட்டிருப்பீர்கள். உண்மையில் வெகு சிலரே தங்களது தொழிலை மிகுந்த பொறுப்புணர்ச்சியுடன் செய்கிறார்கள். பலபேர் ஏதோ அரையும் குறையுமாக தொழிலைக் கற்றுக் கொண்டு அதை நேர்த்தியுடன் செய்ய முடியாமல் இப்படி ஏதாவது கோளாறு செய்து வைக்கிறார்கள். தாங்கள் செய்வது தவறு என்று அவர்கள் உணர்வதே இல்லை. மாறாக புகார் சொல்லும் தங்களது வாடிக்கையாளர் சரியில்லை என்று ஒற்றை வரியில் முடித்துக் கொள்கிறார்கள்.

சொந்த தொழில் செய்வது பணம் சம்பாதிக்க வேண்டும் என்ற நோக்கத்தை அடிப்படையாகக் கொண்டது என்றாலும் அதிலொரு நேர்மையும் ஒழுங்கும் இருந்தால்தான் நம்மைப் பற்றி மற்றவர்களிடமும் தங்கள் வாடிக்கையாளர்கள் சொல்வார்கள் என அவர்கள் ஒருபோதும் கருதுவதே இல்லை. தங்களது நடவடிக்கை மற்றவர்களை பாதிக்கும் என்ற அக்கறையும் அவர்களிடம் கிடையாது. வேலை கிடைத்தால் போதும், எவ்வளவு சம்பாதிக்க முடியுமோ அவ்வளவு சம்பாதித்துக் கொள்ள வேண்டும் என்றே பலர் இப்போது நினைக்கிறார்கள்.

இதெல்லாம் சரியா? இன்னொரு இந்தியருக்கு வாய்ப்பு கொடுக்க நினைக்கும் நல்ல மனம் கொண்டவர்களை அலைக்கழிப்பதன் வழி இவர்கள் சாதிக்கப் போவது என்ன? ஒன்றுமில்லை. அவப்பெயர் மட்டுமே மிஞ்சும். தவிர இன்னொரு இந்திய குத்தகையாளரை அழைக்கவே அவர்கள் விரும்புவதில்லை. ஒருவரது செயல்களால் மற்றவர்கள் பிழைப்பில் மண் விழ வேண்டுமா? இவ்வாறு பொறுப்புணர்ச்சி இன்றி செயல்படும் இந்திய குத்தகையாளர்களை என்ன செய்வது? எங்கே முறையிடுவது?

உதிர்ந்த ஆப்பிள் – ஸ்டீவ் ஜாப்ஸ்

1980ஆம் ஆண்டு தொடங்கி இன்று வரை உலகப் பந்தில் இருந்த அத்தனை இளைஞர்களின் கனவு நாயகனாக திகழ்ந்த ஆப்பிள் நிறுவனர் ஸ்டீவ் ஜாப்ஸ் கடந்த 5ஆம் தேதி காலமாகி விட்டார். இவரது தொழில் போட்டியாளராக கருதப்பட்ட பில்கேட்ஸ் கூட “ஸ்டீவ் ஜாப்ஸ், இளைஞர்கள் மத்தியில் ஏற்படுத்திய தாக்கம் இன்னும் பல தலைமுறைக்கு நினைவுக்கூறப்படும்” என தனது இரங்கல் செய்தியில் தெரிவித்துள்ளார். அப்படி என்ன செய்து விட்டார் ஸ்டீவ்?

 1954ஆம் ஆண்டு பிப்ரவரி 24ஆம் தேதி சான்பிரான்சிஸ்கோ நகரில் திருமணமாகாத கல்லூரி காதலர்களுக்கு மகனாக பிறந்த ஸ்டீவ் ஜாப்ஸ், சூழ்நிலை காரணமாக பவுல் ஜாப்ஸ்-பவுலா ஜாப்ஸ் தம்பதியருக்கு தத்துக் கொடுக்கப்பட்டார். பொதுவாக அறிவாளிகளுக்கும் பள்ளிப் படிப்புக்கும் ஏழாம் பொருத்தம் போலிருக்கிறது. ஸ்டீவ் ஜாப்ஸ் கூட படிப்பில் தேறாதவர் என முத்திரை குத்தப்பட்டவர்தான். இருந்தாலும் ஏதோ தாக்குப் பிடித்து கல்லூரி வரை வந்தார். ஆனால் ஸ்டீவ் வோஸ் என்பவருடன் ஏற்பட்ட நட்பு இவரது வாழ்க்கையை வேறொரு தளத்திற்கு, இனிவரும் காலங்களில் சரித்திரமாகப் போகிற உயரத்திற்கு கொண்டு சென்றது.

21 வயதில் கல்லூரி படிப்புக்கு முழுக்கு போட்ட ஸ்டீவ் ஜாப்ஸ், தனது நண்பனுடன் சேர்ந்து ஆப்பிள் என்ற நிறுவனத்தை தனது வீட்டின் கார் நிறுத்துமிடத்தில் தொடங்கினார். கணிணி மெல்ல – மெல்ல உலகத்திற்கு அறிமுகமாகிக் கொண்டிருந்த தருணத்தில் ஆப்பிள் 1 என்ற கணிணியை அவர்கள் தயாரித்து முடித்திருந்தனர். சில குறைகளோடு இருந்த ஆப்பிள் 1க்கு பதிலாக ஆப்பிள் 2 என்ற கலர் கணிணியை தொடர்ந்து உருவாக்கி அசத்தினார் ஸ்டீவ் வோஸ். இது போதாதா? ஒரு பொருளை எப்படி மக்கள் அலறியடித்துக் கொண்டு வாக்கும்படி செய்வது என்ற சூத்திரத்தை அப்போது உலகிற்கு கற்றுத் தந்தார் ஸ்டீவ் ஜாப்ஸ்.

ஆப்பிள் 2, மில்லியன் யூனிட் விற்பனையானது அந்தக் காலத்தில் மிகப் பெரிய சாதனை. பங்குச் சந்தையில் ஆப்பிள் நிறுவன பங்குகள் அறிமுகமான சில மணி நேரத்திற்குள்ளாக இமாயல உயரத்தைத் தொட்டது இரண்டாவது சாதனை. இவையிரண்டும் 24 வயதிலேயே ஸ்டீவ் ஜாப்ஸ்சை மில்லியனர் ஆக்கின.

சிறிய அளவில் தொடங்கப்பட்ட ஆப்பிள் இப்போது உலகமே வியக்கும் நிறுவனம். ஆயிரக்கணக்கான பங்குதாரர்கள். போதாதா? உடனே பெர்சனல் கம்ப்யூட்டரான மேக் என்ற மேக்கின்டாஷ்சை உருவாக்கத் தொடங்கி விட்டார் ஸ்டீவ் ஜாப்ஸ். இப்படி வேண்டும், அப்படி வேண்டும் என ஃப்ரேம்-ஃப்ரேமாக செதுக்கி அதனை உருவாக்கினார். இதற்காக தனியொரு குழு இரவுப் பகலாக ஸ்டீவ் ஜாப்ஸ் கட்டளைக்கு ஏற்ப ஆப்பிளில் வேலை பார்த்தது.

(ஸ்டீவ் ஜாப்ஸ்சுக்கு இந்த கணிணி சாப்ட்வேர், அப்ளிகேஷன், இத்யாதி இத்யாதி பற்றி எல்லாம் ஒன்றுமே தெரியாது. இவருக்கு தெரிந்ததெல்லாம் யாரை எங்கே எப்போது எப்படி வேலை வாங்க வேண்டும் என்பதும் எந்தப் பொருளை எப்படி, எவ்வாறு, எப்போது உருவாக்கி சந்தையில் அறிமுகப்படுத்த வேண்டும் என்பது மட்டுமே. இந்த விஷயத்தில் ஸ்டீவ் ஜாப்ஸ்சை மிஞ்ச வேறு ஆள் கிடையாது)

இருந்தாலும் மேக்கின்டாஷ் மக்கள் வாங்குகிற விலையில் இல்லை என்பது ஸ்டீவ் ஜாப்ஸ்சுக்கு உறைக்காமல் போனது அவரது கெட்ட நேரம். மேக் இனி உலகை ஆளும் என ஓயாமல் சொல்லிக் கொண்டிருந்தார். உண்மையில் ஆப்பிள் 2 விற்பனையே அப்போது ஆப்பிள் நிறுவன உயிர்ப்புக்கு காரணமாக இருந்தது. ஸ்டீவ் ஜாப்ஸ்சை பொருத்தவரை தான் செய்வதே சரியென நினைக்கக்கூடிய ஆசாமி என்பதால் ஆப்பிள் ஊழியர்கள் அனைவரும் பேசாமல் இருந்து விட்டனர். ஆனால் நிறுவன இயக்குநர் வாரியத்தால், ஸ்டீவ் ஜாப்ஸ் மேக் தயாரிக்கிறேன் பேர்வழி என செய்த அட்டகாசங்களை பொறுக்க முடியவில்லை.

இதற்கிடையில் ஆப்பிள் கம்பெனியில் அவரது இயக்குநர் பதவிக்கு வேட்டு வைக்கும் விதமாக சில சம்பவங்கள் நடந்தது. மனம் வெறுத்து போய், தான் கஷ்டப்பட்டு உருவாக்கிய ஆப்பிள் நிறுவனத்திலிருந்து விலகினார் ஸ்டீவ் ஜாப்ஸ். ஒரே ஒரு பங்கை (ஷேர்) மட்டும் ஞாபகார்த்தமாக வைத்துக் கொண்டு தனக்கு சொந்தமாக இருந்த ஆப்பிளின் அனைத்து பங்குகளையும் விற்றார். அதில் கிடைத்த பணத்தைக் கொண்டு அவர் “நெக்ஸ்ட்’ என்றொரு நிறுவனத்தை தொடங்கினார்.

புதிதாக பிறந்த நெக்ஸ்ட் நிறுவனம் கல்லூரிகளில் பயன்படுத்தும் விலை மலிவான கணிணிகளை தயாரிக்கப் போகிறது என செய்தி காட்டுத்தீ போல பரவியது. வாயப்பைத் தவறவிட விரும்பாத ஐபிஎம் நிறுவனம் ஸ்டீவ் ஜாப்ஸ்சுடன் ஒப்பந்தம் போட்டுக் கொள்ள அவர் வீட்டு வாசலில் வந்து நின்றது. வழக்கம் போலவே தனது ஸ்பெஷலான குணங்களால் ஐபிஎம் நிறுவனத்தை தலை தெறிக்க ஓட வைத்தார் ஸ்டீவ் ஜாப். அப்படி ஓடிய ஐபிஎம் நேராக பில் கேட்ஸ்சிடம் போய் நின்றதும் அதன் விளைவாக மைக்ரோசாப்ட் பிறந்ததும் தனி வரலாறு.

ஸ்டீவ் ஜாப்ஸ்சின் நெக்ஸ்ட் நிறுவனமோ அடுத்த ஸ்டெப்புக்கு போக முடியாமல் அப்படியே நின்றது. ஸ்டீவ் ஜாப்ஸ்சை நம்பி பணத்தைக் கொட்ட ஆட்கள் தயாராக இருந்தாலும் விற்பதற்கு ஏதாவது சரக்கிருக்க வேண்டுமல்லவா? வெறுமனே கையைப் பிசைந்துக் கொண்டிருந்தார் ஸ்டீவ் ஜாப்ஸ். அடுத்து?

இந்தக் கேள்வி ஸ்டீவ் ஜாப்ஸ் மூளையை போட்டுக் குடைய, அனிமேஷன் பக்கம் தன் பார்வையை திருப்பினார் அவர். ஆப்பிளில் இருந்த காலத்திலேயே ஸ்டீவ் ஜாப்ஸ்சிற்கு ‘பிக்ஸார்” என்ற நிறுவனத்தின் மீது ஒரு கண் இருந்தது. அதை வாங்கச் சொல்லியும் அவர் ஆப்பிள் இயக்குநர் வாரியத்திடம் பலமுறை கோரிக்கை வைத்தார். ஆனால் ஆப்பிளில் இருந்த காலத்தில் அந்த கனவு நனவாகவில்லை. இப்போது வாய்ப்பு அவரைத் தேடி தானாக வந்தது. “பிக்ஸார்” ஸ்டீவ் ஜாப்ஸ்சுக்கு சொந்தமானது.

நெக்ஸ்ட் போல பிக்ஸாரும் ஸ்டீவ் ஜாப்ஸ்சிற்கு தொடக்கத்தில் பெரிய லாபத்தை வாரி இறைத்துவிடவில்லை. அகலக் கால் வைத்து விட்டோமோ என்றுதான் அவரும் யோசித்தார். ஆனால் பிக்ஸாரின் பலமாக இருந்தது அதன் வசமிருந்த இரண்டு அனிமேஷன் கிராபிக்ஸ் சாப்ட்வேர்ஸ். இவை இரண்டும் டிஸ்னியை பிக்ஸார் பக்கமாக இழுத்து வந்தன. ஆமாம் அனிமேஷன் துறையில் நாளை பிக்ஸார் தவிர்க்க முடியாத சக்தியாக திகழும் என டிஸ்னி போட்ட கணக்கு பொய்க்கவில்லை. இரண்டு நிறுவனங்களும் இணைந்து உருவாக்கிய “டாய் ஸ்டோரி” திரைப்படத் துறையில் தனக்கென ஒரு வரலாறை பதிவு செய்தது.

இந்தச் சூட்டோடு சூடாக பிக்ஸாரை பங்குச் சந்தையில் இறக்கினார் ஸ்டீவ் ஜாப்ஸ். அது அவரை மீண்டும் பில்லியனர் ஆக்கியது. தொடர்ந்து ஆப்பிள் பக்கம் தன் பார்வையை திருப்பினார். என்ன இருந்தாலும் அவர் பார்த்து வளர்த்த நிறுவனமல்லவா? ஸ்டீவ் ஜாப்ஸ்சின் நல்ல நேரம் ஆப்பிள் அப்போது மைக்ரோசாப்ட் – ஐபிஎம் என்ற இரு ஜாம்பாவான்களுக்கு இடையில் தள்ளாடிக் கொண்டிருந்தது. ஆப்பிளை தூக்கி நிறுத்த ஏதாவது செய்தே ஆக வேண்டும் என அதன் இயக்குநர் வாரியம் மண்டையை பிய்த்துக் கொண்டிருந்தபோது தனது நெக்ஸ்ட் சாப்ட்வேரை வாங்கிக் கொள்கிறீர்களா என்று வலை வீசினார் ஸ்டீவ் ஜாப்ஸ்.

அப்படியே நெக்ஸ்ட் நிறுவனத்தை வாங்க ஆப்பிள் முன்வந்தது. நல்ல விலைக்கு ஆப்பிள் நிறுவனத்திற்கு அதை விற்றவர் கையில் 1.5 மில்லியன் ஆப்பிள் பங்குகள் இருந்தன. ஒரு காலத்தில் கனத்த மனதுடன் தன்னிடமிருந்த ஆப்பிள் பங்குகள் அனைத்தையும் விற்று விட்டு ஒரே ஒரு பங்கை மட்டும் வைத்திருந்த அதே ஸ்டீவ் ஜாப்ஸ்… மீண்டும் ஆப்பிளின் முக்கிய பங்குதாரர் ஆனார். எங்களோடு இணைந்துக் கொள்கிறீர்களா ஆப்பிள் இயக்குநர் வாரியம் கேட்டபோது வருடம் 1 டாலர் சம்பளத்திற்கு இயக்குநர் வாரியத்தில் நீடிக்கிறேன். தலைவர் பொறுப்பு தேவையில்லை என்று பதில் சொன்னார்.

தொடர்ந்து ஆப்பிளை தூக்கி நிறுத்த வேண்டும். யோசித்தார். மைக்ரோசாப்ட் நிறுவனத்துடன் ஒரு ஒப்பந்தம் போட்டார். பதிலுக்கு பில்கேட்ஸ் 150 கோடியை ஆப்பிள் நிறுவனத்தில் முதலீடு செய்தார். அடுத்த சில வருடங்களுக்கு ஆப்பிள் தள்ளாடாமல் இருக்க இப்படியொரு ஏற்பாடு. தொடர்ந்து தான் முன்பு செய்த மேக்-கை புது வடிவம் கொடுத்து ஐ-மேக் என்ற பெயரில் வெளியிட்டார். அது மாபெரும் வரவேற்பைப் பெற்றது.

 ஆப்பிள் மீண்டும் இன்னொரு ஆட்டத்திற்கு தயாரானது. 99ஆம் ஆண்டு ஐ-புக் என்ற லேப்டாப். ஆப்பிள் லாபத்தில் செயல்படத் தொடங்கியது. 2001ஆம் இசைத்துறையின் தலையெழுத்தை மாற்றி வைக்கும் முதல் முயற்சியாக ஐ-டியூன்ஸ் என்ற சாப்ட்வேரை அறிமுகப்படுத்தினார். தொடர்ந்து அதே ஆண்டு ஐ-பாட் என்ற கையடக்க வாக்மேனை அறிமுகப்படுத்தினார். அது மக்களின் ஏக போக வரவேற்பை பெற்றது. எங்கு பார்த்தாலும் ஐ-போட் மயம். கிட்டத்தட்ட நூறு மில்லியன் ஐ-போட்களை விற்று ஆப்பிள் சாதனை படைத்தது.

இந்த நேரத்தில் அவர் ஆப்பிளின் தலைமை செயலாக்க அதிகாரி ஆகிவிட்டார் என்பதையும் இங்கே குறிப்பிட வேண்டும். கணிணி, இணையம், இசைத்துறையில் ஆப்பிளின் ஆதிக்கத்தை நிலைநிறுத்தியாகி விட்டது. அடுத்து????? உலகமே ஸ்டீவ் ஜாப்ஸ் அறிவிப்பிற்காக காத்துக் கிடந்தது. ஐ-போட் அறிமுகமாகி சரியாக ஆறு வருடங்கள் கழித்து (2007) மீண்டும் மக்கள் முன் தோன்றினார் ஸ்டீவ் ஜாப்ஸ். தொலைத் தொடர்பு துறையின் தலையெழுத்தை மாற்றி வைக்கும் அதிசயம் நிகழ்ந்தது. ஆம், அன்றுதான் ஐ-போனை அறிமுகப்படுத்தினார் அவர். ஐ-போன் விற்பனையைப் பற்றி தனியாகத் சொல்லத் தேவையில்லை. சூப்பர் ஹிட்.

இன்னும் ஏதோ குறைகிறதே என யோசித்திருப்பார் போலிருக்கிறது 2010ஆம் ஆண்டு ஐ-பேட் என்ற கையடக்க கணிணியை ஆப்பிள் வெளியிட்டது. தொடர்ந்து ஐ-பேட்டின் மீது வைக்கப்பட்ட குறைகளை களைந்து ஜ-பேட்2 என்ற மாடலை கடந்த மார்ச் மாதம் அறிமுகம் செய்து வைத்தார் ஸ்டீவ் ஜாப்ஸ். ஆப்பிள் தலைவராக அவர் கடைசியாக அறிமுகப்படுத்திய சாதனம் அதுதான்.

2004ஆம் ஆண்டிலேயே ஸ்டீவ் ஜாப்ஸ்சுக்கு தான் கணைய புற்றுநோய்க்கு ஆளாகி உள்ளோம் என்பது தெரியும். இருந்தாலும் அது தனது தனிப்பட்ட விவகாரம் என்பதில் அவர் உறுதியாக இருந்தார். பலமுறை பத்திரிகைகள் இது பற்றி கேள்வி எழுப்பிய போதெல்லாம் ஏதாவது காரணம் சொல்லி முடிந்தவரை அவரது உடல்நலன் குறித்த கேள்விகளுக்கு பதிலளிப்பதை தட்டிக் கழித்தார். இருந்தாலும் இந்த விஷயத்தை அவரால் 2009ஆம் ஆண்டு வரைதான் மூடி மறைக்க முடிந்தது.

2009 ஆம் ஆண்டு கணைய மாற்று அறுவவை சிகிச்சை செய்தே ஆக வேண்டிய கட்டாயம் ஏற்பட்டபோது ஆப்பிள் ஊழியர்களிடம் “நான் எதிர்பார்த்ததை விட என் உடல் மோசமாக இருக்கிறது” என தன்னுடைய உடல் நிலை குறித்து சூசகமாக அறிவித்து விட்டே மருத்துவ விடுப்பில் சென்றார் அவர்.

2011ஆம் ஆண்டு ஜனவரி மாதம் உடல்நலனில் கவனம் செலுத்தப் போவதாக கூறி காலவரம்பற்ற மருத்துவ விடுப்பு எடுத்துக் கொண்டார் ஸ்டீவ் ஜாப்ஸ். மெலிந்து, சோர்வுற்ற நிலையில் இருந்த ஸ்டீவ் ஜாப்ஸ்சை அதற்கு முன்பாக ஆப்பிள் ஊழியர்கள் கண்டதில்லை. அபாயகரமான என்னமோ நடக்கப் போகிறது என்று மட்டும் அவர்களுக்கு புரிந்தது.

பங்குச் சந்தையிலோ ஆப்பிளின் பங்கு விலைகள் வீழ்ச்சியுற தொடங்கின. தொடர்ந்து அவர் பங்குதாரதாக இருந்த டிஸ்னி போன்ற நிறுவனங்களின் பங்குகளில் சரிவு ஏற்பட்டன. உலகம் ஒரு சோகமாக நாளுக்கு தன்னை தயார் செய்துக் கொள்ளத் தொடங்கியது.

இதோ.. நேற்று முன்தினம் தொடங்கி பத்திரிகை, இணையம், தொலைக்காட்சி என எங்கு திரும்பினாலும் ஸ்டீவ் ஜாப்ஸ் பற்றிய இரங்கல் செய்திதான். முயற்சி செய், சரியான நேரத்தில் சரியான முடிவை எடு, மக்களின் தேவையைப் புரிந்துக் கொள், மாத்தி யோசி என அவர் நமக்கு விட்டுச் சென்ற அனுபவ பாடங்கள் ஏராளம். ஸ்டீவ் ஜாப்ஸ் ஒரு சாதாரண மனிதர்தான். அவர் ஒன்றும் தேவகுமாரன் இல்லை. அவர் பிறக்கும்போது வானில் வால் நட்சத்திரம் எதுவும் தோன்றியதாக யாரும் சொல்லவில்லை. ஆனாலும் அவர் பல கோடி இளைஞர்களின்  கனவு நாயகன் அன்றும் இனி எப்போதும்….!

மே13 கலவரம்

மலேசிய வரலாற்றில் அழிக்க முடியாத கரும்புள்ளியாக திகழ்கிற மே13 கலவரம், 1969ஆம் ஆண்டு நடந்த பொதுத் தேர்தல் முடிவின் எதிரொலி என்றால் அது மிகையில்லை.

 அன்று 1969ஆம் ஆண்டு மே 10ஆம் தேதி, காலையில் நடந்து முடிந்த பொதுத்தேர்தல் முடிவுகள் வெளிவந்துக் கொண்டிருந்தன. ஆட்சி அமைக்கும் வாய்ப்பு கிடைத்தும், அதிர்ச்சி தரும் வகையில் கூட்டணிக் கட்சி (அம்னோ-மசீச-மஇகா) 2/3 பெரும்பான்மையை தக்க வைப்பதில் தோல்வி கண்டிருந்தது. 1964ஆம் ஆண்டு 86 நாடாளுமன்ற தொகுதிகளை வென்ற கூட்டணிக் கட்சி 1969ஆம் ஆண்டு நடந்த பொதுத்தேர்தலில் வெறும் 66 தொகுதிகளை மட்டுமே தக்க வைத்துக் கொண்டது. எதிர்கட்சிகளான டிஏபி-பாஸ் மற்றும் பிபிபி அந்தத் தேர்தலில் மொத்தமாக 37 நாடாளுமன்ற தொகுதிகளை வென்றிருந்தன.

அந்தத் தேர்தலில் குறிப்பிடத்தக்க வெற்றியை சாதித்த எதிர்க்கட்சிகள், அதற்கொரு வெற்றி விழாவை நடத்த நாள் குறித்தன. அது 1969ஆம் ஆண்டு மே 11ஆம் தேதி. போலீஸ் பெர்மிட்டுடன் நடந்த இந்த வெற்றி ஊர்வலம், இன பிரச்னையை தூண்டிவிட நடத்தப்பட்ட ஒன்றல்ல என்றாலும் இதில் கலந்து கொண்ட அடையாளம் தெரியாத பலரின் தன்மூப்பான நடவடிக்கையால், மலாய் இன மக்களின் வெறுப்பு சீனர்களின் பக்கம் திரும்பியது. ஏற்கனவே தேர்தல் பிரச்சாரத்தின் போது எதிர்க்கட்சி உறுப்பினர்கள் பலர், மலாய்காரர்களின் சிறப்புரிமை மற்றும் பூமிபுத்ரா அல்லாத இனங்களின் குடியுரிமை சார்ந்து கேள்வி எழுப்பியிருந்தது இதற்கு வசதியாக அமைந்து விட்டது.

மீண்டும் மே 12 ஆம் தேதி இன்னொரு வெற்றி ஊர்வலத்தை நடத்த எதிர்க்கட்சிகள் திட்டமிட்டன. அதனை கோலாலம்பூரில்  நடத்தவும் முடிவு செய்தன. மலாய் இனத்தவர் அதிகம் வசிக்கின்ற கம்போங் பாரு வழியாக இந்த ஊர்வலம் வந்தபோது, பொறுப்பற்ற சில நபர்களால் எழுப்பப்பட்ட தேவையில்லாத இனநெடி மிகுந்த கோஷம் மற்றும் ஊர்வலத்தில் காட்டப்பட்ட பதாதைகளால் கோபமுற்ற மலாய் இன மக்கள் துடைப்பத்தை வீதிக்கு கொண்டு வந்து தங்கள் எதிர்ப்பை காட்டினார்கள். சிலாங்கூர் மாநிலத்தில் நடந்த எதிர்க்கட்சிகளின் வெற்றி ஊர்வலத்தில் அக்கட்சிகளின் ஆதரவாளர்கள், மலாய் இன மக்கள் மீது காறி உமிழ்ந்தும், துடைப்பத்தை தங்களது வாகனத்தில் கட்டிவைத்தும் (பல இடங்களில் கூட்டணிக் கட்சி
தொகுதிகளை எதிர்கட்சிகள் தங்கள் வசமாக்கி கொண்டதன் அடையாளமாக) கொண்டாடினர்.

பெரும்பான்மையான சீன உறுப்பினர்களைக் கொண்டிருந்த எதிர்கட்சிகள், இந்த ஊர்வலம் நடந்து முடிந்த மறுநாள் (மே 13) தங்களது ஆதரவாளர்களின் செயலுக்காக மன்னிப்பு கோரின. ஆனாலும், இந்த மன்னிப்பு கூட்டணிக் கட்சி ஆதரவாளர்களின் காதுகளை எட்டுவதற்கு முன்பாகவே, அதே நாளன்று முன்கூட்டியே திட்டமிடப்படாத ஒரு வெற்றி ஊர்வலத்தை கூட்டணிக் கட்சிகளின் சார்பாக அம்னோ நடத்த வேண்டுமெனக் கோரி அதன் ஆதரவாளர்கள் அப்போதைய சிலாங்கூர் முதல்வர் டத்தோ ஹரூண் இட்ரிஸ் வீட்டிற்கு முன்பாக கூடினர். டத்தோ ஹரூண் அசம்பாவிதங்கள் ஏதும் ஏற்படாமலிருக்கும் பொருட்டு அவர்களை சமாதானப்படுத்தும் முயற்சியில் இறங்கினார். அதோடு அம்னோ ஏற்பாட்டில் வெற்றி ஊர்வலம் அன்றைய இரவு 7.30 மணியளவில் நடத்தப்படும் என அறிவித்தார்.

இதற்கிடையில், ஸ்தாபாக்கில் மலாய் இன ஆடவர் ஒருவர் வெட்டிக் கொல்லப்பட்ட தகவலும் மலாய் இன கர்ப்பிணி பெண் ஒருவரின் கருவை பன்றி இறைச்சியை மாட்டி வைக்க பயன்படுத்தும் கொக்கியைக் கொண்டு கருவறுத்த தகவலும் அங்கு கூடியிருந்த கூட்டத்தினரை கொந்தளிக்க வைத்தது. இது உண்மையா, பொய்யா என்று ஆராய்ந்துக் கொண்டிருக்க யாருக்கும் பொறுமையில்லை. இனக் கலவரம் தொடங்கி விட்டது.

சரியாக மாலை 4 மணியளவில் கம்போங் பாரு வழியாக சென்ற இரு சீன ஆடவர்களின் தலை துண்டிக்கப்பட்டது. சிகரட் கொண்டுவரப்பட்ட வேன் கொளுத்தப்பட்டது. அதன் ஓட்டுனநர் கொல்லப்பட்டார். சீன குண்டர் கும்பலைச் சேர்ந்த இளைஞர்கள் தங்கள் இதற்கு பதிலடி கொடுக்கும் செயலில் இறங்கினர். கோலாம்பூர் சுற்று வட்டாரத்தில் அவர்கள் கலவரத்தில் ஈடுபட்டனர். பல கடைகள் அடித்து நொறுக்கப்பட்டன.. பொதுச் சொத்துகள் சேதமாக்கப்பட்டன. இந்த கலவரத்திற்கு ஏற்றவாறு ஆயுதங்களையும் அவர்கள் முன்கூட்டியே தயார் செய்தும் வைத்திருந்தனர்.

இருதரப்பின் தாக்குதலும் எல்லை மீறிப் போக.. நிலமையைக் கட்டுப்படுத்தும் வகையில் சிலாங்கூர் வட்டாரங்களில் ஊரடங்குச் சட்டம் அமலாக்கப்பட்டது. முதலில் ஃஎப்.ஆர்.யூ கட்டுப்பாட்டில் இருந்த கம்போங் பாரு பின்னர் ரெஜிமென் ரேஞ்சர் பிரிவின் கட்டுப்பாட்டில் ஒப்படைக்கப்பட்டது.

ஒரு சீனரின் தலைமையில் செயல்பட்ட இந்தப் பிரிவு, நிலைமையைக் கட்டுப்படுத்துவதாக கூறி மலாய் இளைஞர்களை சுடத் தொடங்கியது. கம்போங் பாரு மலாய் இளைஞர்கள், தாங்கள் சீனர்களுக்கு மத்தியிலும் ரெஜிமென் ரேஞ்சர் படைக்கு மத்தியிலும் பலிகடா ஆக்கப்பட்டு விட்டதாக குமுறினர். இந்தக் குமுறல் பின்னர் மாபெரும் கோபக் கனலாக மாறியது. இதன் எதிரொலியாக ரெஜிமென் ரேஞ்சர் படைக்கு பதிலாக மலாய்காரர்கள் நிரம்பிய ராணுவப் படை அங்கே பாதுகாப்பு பணிக்காக அனுப்பப்பட்டது.

ஆனால், அப்படி வந்த சில ராணுவ வீரர்கள் சீனர்களுக்குச் சொந்தமான நகைக்கடைகளில் இருந்த பொருட்களை கொள்ளையடித்தனர். தவிர தங்கள் மீது கண்ணாடி பாட்டிலை வீசியதாக கூறி சீனர்களை சுடத் தொடங்கினர். இதற்கு பதிலடி கொடுக்கும் வகையில் சீன இளைஞர்கள் ஜாலான் துங்கு அப்துல் ரஹ்மானில் அமைந்துள்ள ஓடியன் திரையரங்கை முற்றுகையிட்டு கைப்பற்றினர். அதில் படம் பார்த்துக் கொண்டிருந்த சீனர்களை மட்டும் வெளியேற்றும் விதமாக திரையில் சீன மொழியில் அறிவிப்பு போடப்பட்டது. அதில் இருந்த இதர இனத்தவருக்கு சீன மொழியை படிக்கத் தெரியாதென்பது கலகக்காரர்களுக்கு வசதியாக போய்விட்டது. கொலை வெறியுடன் ஓடியன் திரையங்கில் நுழைந்த சீன இளைஞர்கள், அங்கிருந்த அனைவரையும் கொன்று குவித்தனர்.

சிலாங்கூர் – கோலாலம்பூர் மட்டுமே இந்த இனக்கலவரம் நடந்தது. பேராக், கெடா, பினாங்கு, ஜொகூர், பகாங், நெகிரி செம்பிலான் மற்றும் பெர்லிஸ் மாநிலங்களில் அசம்பாவிதங்கள் ஏதும் நிகழவில்லை. மலாக்காவில் சிறு கலவரம் நடந்தாலும் பெரிய அளவில் பாதிப்பு ஏதும் ஏற்படவில்லை.

மே 13 ஆம் தேதி இரவு 7 மணிக்கு பிரதமர் துங்கு அப்துல் ரஹ்மான் அவர்களால் ஊரடங்கு சட்டம் நாடு முழுவதும் அறிவிக்கப்பட்டது. பின்னர் துங்குவின் ஆலோசனையின் பேரில் மே 16ஆம் தேதி பேரரசர் சுல்தான் இஸ்மாயில் நசாரூதீன் ஷா அவர்கள் தேசிய நடவடிக்கை மன்றத்தை அமைக்கும்படி உத்தரவிட்டார். அதன் தலைவராக துணைப்பிரதமர் துன் அப்துல் ரசாக் பொறுப்பேற்றுக் கொண்டார். நாடாளுமன்ற நடவடிக்கைகள் முடக்கப்பட்ட நிலையில் அடுத்த 18 மாதங்கள் நாட்டின் அனைத்து சட்ட திட்ட கட்டுப்பாடுகளும் தேசிய நடவடிக்கை மன்றத்தின் கட்டுப்பாட்டின் கீழ் இருக்கும் என அறிவிக்கப்பட்டது. மெல்ல-மெல்ல இனக்கலவர பாதிப்பிலிருந்தும் மலேசியா மீளத் தொடங்கியது.

1970ஆம் ஆண்டு செப்டம்பர் 22ஆம் தேதி, துங்கு அப்துல் ரஹ்மான் பிரதமர் பதவியிலிருந்து விலகியதைத் தொடர்ந்து துன் அப்துல் ரசாக் நாட்டின் இரண்டாவது பிரதமராக பொறுப்பேற்றுக் கொண்டார். 1971ஆம் ஆண்டு பிப்ரவரி மாதம், மீண்டும் நாடாளுமன்றம் நடவடிக்கைகள் செயல்படத் தொடங்கியது. தீமையிலும் ஒரு நன்மை என்பது போல நமது நாட்டின் தேசிய கோட்பாடு (ருக்குன் நெகாரா) இந்த இனக் கலவரத்திற்கு பின்னரே அறிமுகப்படுத்தப்பட்டது.

(மே 13 கலவரம் பற்றிய பல்வேறு கட்டுரை, செய்திக் குறிப்பு என பலவற்றை வாசித்த பின்தான் இந்தப் பதிவை எழுதினேன். பல தகவல்கள் முன்னுக்குப் பின் முரணாகவே இருந்தன. அதில் சில கட்டுரை மற்றும் செய்தி குறிப்புகளில் காணப்பட்ட முக்கிய தகவல்களை மட்டுமே இங்கே தொகுத்து தந்துள்ளேன்)